Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Protokolant Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2010 r. sprawy ze skargi A. Z. na postanowienie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o ilości wypracowanych godzin ponad normę oddala skargę.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że A. Z. pismem z dnia 23 marca 2010r. zwrócił się do Dyrektora Aresztu Śledczego o wydanie zaświadczenia o wskazanej przez niego treści w przedmiocie ilości wypracowanych nadgodzin w czasie służby w Areszcie Śledczym w latach 1998-2009.
Postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Aresztu Śledczego działając w oparciu o art. 219 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego odmówił wydania zaświadczenia o treści żądanej we wniosku z dnia 23 marca 2010r. Organ wskazał przy tym, że nie może wydać zaświadczenia o żądanej treści ponieważ informacje o wypracowanych nadgodzinach nie są zgodne z będącymi w dyspozycji organu dokumentami. Podkreślił również, że wnioskodawca otrzymywał już kilkakrotnie wyczerpujące informacje na temat rozliczenia przepracowanych przez niego w Areszcie Śledczym nadgodzin (4 godziny nadliczbowe), według stanu na dzień 23 maja 2009r.
Następnie w załączeniu do pisma z dnia 14 kwietnia 2010r. Dyrektor Aresztu Śledczego przesłał A. Z. zaświadczenie opatrzone datą 14 kwietnia 2010r., w którym wskazał, że wnioskodawca wypracował 4 godziny nadliczbowe w Służbie Więziennej, według stanu na dzień zwolnienia ze służby czyli na dzień 23 maja 2009r.
Zażalenie na postanowienie z dnia "[...]" przedłożył pismem z dnia 19 kwietnia, które wpłynęło do Aresztu Śledczego w dniu 20 kwietnia 2010r. A. Z., wnosząc na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 kpa, o stwierdzenie nieważności zaskarżonego postanowienia w całości z powodów wydania go z naruszeniem art. 219 kpa na skutek art. 217 § 2 pkt 2 kpa w związku z art. 218 § 1 i 2 kpa. Skarżący zarzucił naruszenie norm prawa procesowego w postaci art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 § 1, 2 i 3, art. 11, art. 13 w związku z art. 28 i w związku z art. 61 § 1 oraz art. 77 § 1 i 4 w związku z art. 80, art. 81 wraz z art. 107 § 3 kpa na skutek niedostosowania się przez organ do art. 75 § 1 i 2, art. 76 § 1 i 3, art. 78 § 1 oraz art. 84 § 1 kpa. Podniesiono również błędną interpretację przytoczonego w sentencji zaskarżonego postanowienia art. 219 kpa w związku z art. 124 § 2 kpa z powodu zaniechanego działania organu do powstałego faktycznego stanu sprawy i powołanych przepisów prawa. W zażaleniu wskazano także na naruszenie art. 107 § 3 kpa oraz art. 145 § 1 pkt 1, 4, 5 i 6 kpa. Zarzucono również nierozpoznanie przez organ istoty sprawy i przekroczenie zakresu kompetencji poprzez samowolne i wbrew prawu oraz wnioskowi strony działania organu dotyczące ustalenia stanu faktycznego sprawy.
W uzasadnieniu zażalenia A. Z. zarzucił organowi wydanie postanowienia bez określenia podstawy prawnej i bez wyjaśnienia dlaczego nie uznał wskazanej przez wnioskodawcę informacji co do przepracowanych nadgodzin i nie ujął jej w zaświadczeniu. Podniósł, że zaskarżone postanowienie nie spełnia wymogów art. 124 § 2 kpa, gdyż brak mu w ogóle uzasadnienia prawnego i faktycznego. Składający zażalenie dodał, że według niego są podstawy faktyczne i prawne do uwzględnienia jego wniosku w całości.