Dnia 6 grudnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2011 roku sprawy ze skargi W. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie rozbiórki pomostu oddala skargę.
Decyzją z dnia "[...]" Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w O. nakazał I. i W. B. rozbiórkę samowolnie wybudowanego pomostu. W uzasadnieniu wskazano, iż w trakcie przeprowadzonego postępowania administracyjnego ustalono, że I. i W. B. w 2002r. wybudowali na jeziorze N. (dz. nr "[...]" obręb B.) w sąsiedztwie działki nr "[...]" obręb W., gmina M. pomost - obiekt o konstrukcji stalowej z poszyciem z desek o długości nie przekraczającej 25m. Wejście na pomost znajduje się na działce nr "[...]" stanowiącej własność gminy M. Zgodnie zaś z art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane budowa tego typu obiektów wymaga zgłoszenia właściwemu organowi architektoniczno - budowlanemu. W toku przeprowadzonej w dniu "[...]" wizji lokalnej I. B. potwierdziła, iż przedmiotowy pomost został wybudowany jesienią 2002r., a przed jego budową inwestorzy nie występowali do Starostwa Powiatowego w O. ze zgłoszeniem, ani nie ubiegali się o pozwolenie na budowę. Jednocześnie I. B. przedłożyła do wglądu wydaną przez Starostwo Powiatowe w O. decyzję z dnia "[...]" o pozwoleniu wodnoprawnym. W związku z powyższym, organ w celu doprowadzenia samowolnie wybudowanego pomostu do stanu zgodnego z prawem postanowieniem z dnia "[...]" nałożył na wymienionych obowiązek przedłożenia w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego w O. w terminie 30 dni od daty otrzymania postanowienia następujących dokumentów: projektu zagospodarowania terenu, na którym usytuowano przedmiotowy pomost, szkiców lub rysunków pomostu z określeniem jego parametrów, decyzji o pozwoleniu wodnoprawnym, oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz zaświadczenia Burmistrza M. o zgodności budowy z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Termin dostarczenia wskazanych dokumentów upłynął w dniu "[...]", jednakże zainteresowani nie wywiązali się z nałożonego obowiązku. W związku z powyższym, organ nakazał rozbiórkę przedmiotowego pomostu.
Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli I. B. oraz W. B., reprezentowany przez radcę prawnego A. W. Odwołujący wnieśli o uchylenia w całości zaskarżonego rozstrzygnięcia i umorzenie postępowania pierwszej instancji bądź o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. W uzasadnieniu podniesiono, iż pomost został wzniesiony w 2002r. bez zgłoszenia w trybie art. 30 Prawa budowlanego, jednakże wynikało to z braku świadomości inwestora kierującego się doświadczeniem sąsiadów - użytkowników działek wokół jeziora, na których wzniesiono liczne obiekty tego rodzaju bez zgłoszenia i zezwolenia, co dotychczas nie wywoływało negatywnych reakcji organów administracji, a tym samym powodowało mylne przekonanie inwestorów o poprawności takiego stanu. Podkreślono, iż z momentem powzięcia wiadomości, że takie działanie mogło stanowić naruszenie prawa, odwołujący zwrócili się do Starostwa Powiatowego jako organu właściwego celem zalegalizowania przedsięwzięcia. Decyzją z dnia "[...]" organ udzielił odwołującym pozwolenia na budowę pomostu rekreacyjnego na jeziorze N. przy działce nr "[...]" w obrębie W. o ściśle określonych w tej decyzji parametrach. Decyzja ta miała charakter legalizacyjny. Dotyczyła konkretnego, istniejącego pomostu, stąd też określone w decyzji parametry techniczne pomostu, jak też rzędne lokalizacyjne są zgodne z parametrami technicznymi i rzędnymi pomostu istniejącego. Wynikają one z inwentaryzacji i dokumentacji złożonej do akt sprawy prowadzonej przez Starostwo Powiatowe, a zakończonej wydaniem pozytywnej decyzji z dnia "[...]". Zaznaczono, iż w toku postępowania odpis decyzji doręczono m.in. gminie M., która nie wniosła odwołania. Decyzja ta stała się zatem ostateczna. Oryginał decyzji przedłożono do wglądu PINB w O., co organ potwierdził w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. W ocenie odwołujących się powyższe okoliczności wskazują, iż tzw. samowola budowlana została zalegalizowana i nie zachodziły podstawy do zastosowania trybu z art. 49b ustawy - Prawo budowlane. Pełnomocnik odwołującego podkreślił, iż pomost jest niewątpliwie urządzeniem wodnym, o czym stanowi wprost art. 9 ust. 1 pkt 19 lit. h ustawy - Prawo wodne, na którego wykonanie wymagane jest w myśl art. 123 ust. 1pkt 3 wskazanej ustawy pozwolenie wodnoprawne. Zaznaczył przy tym, iż organ wydając decyzję z dnia "[...]" na wniosek wymienionych o wydanie pozwolenia wodnoprawnego (legalizację pomostu) uwzględnił wniosek w całości i nałożył na wnioskodawców obowiązek uiszczenia opłaty legalizacyjnej stanowiącej dziesięciokrotność opłaty za wydanie pozwolenia wodnoprawnego, która została uiszczona. W tym stanie rzeczy wymaganie od zainteresowanych powtórnej legalizacji pomostu, tym razem na gruncie ustawy Prawo budowlane nie jest uzasadnione. Pomost został już zalegalizowany, w sprawie zapadła decyzja ostateczna, która nie została ani zaskarżona, ani uchylona w trybie nadzoru, zatem nadal obowiązuje. Ponadto pomost jako urządzenie wodne podlega reżimowi ustawy - Prawo wodne, a nie Prawa budowlanego. Przepis art. 3 ustawy Prawo budowlane nie wymienia pomostu wśród przykładowych obiektów i budowli. Należy wskazać, iż pomost nie jest obiektem budowlanym, budynkiem, budowlą, obiektem liniowym, obiektem małej architektury, ani tymczasowym obiektem budowlanym. Ustawodawca świadomie rozdzielił urządzenia wodne i obiekty budowlane, jak również wskazał organy władne do wydawania pozwoleń wodnoprawnych, które stanowią odpowiednik pozwoleń na budowę. W ocenie odwołującego się zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa, tj. art. 49b ust. 1 ustawy - Prawo budowlane przez jego niewłaściwe zastosowanie oraz z naruszeniem przepisów ustawy Prawo wodne. W związku z tym, iż pomost jako urządzenie wodne uzyskał już legalizację w drodze postępowania przeprowadzonego przez Starostę Powiatowego zakończonego ostateczną decyzją z dnia "[...]" postępowanie w niniejszej sprawie kwalifikuje się do umorzenia.