Zasadnie zatem Kolegium wyznaczyło skarżącej termin 1 miesiąca na przedłożenie decyzji uchylającej przyznany jej specjalny zasiłek opiekuńczy. Skarżąca zaniechała działań w tym kierunku. Kolegium nie miało zaś kompetencji do działania w tym zakresie z urzędu. Zauważyć należy bowiem, że właściwym do uchylenia decyzji przyznającej skarżącej prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego był organ I instancji. Dyrektor MOPS mógł wprawdzie po weryfikacji przesłanek, tego samego dnia uchylić prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego i następnie przyznać skarżącej odpowiednio prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, jednak stanął na stanowisku, że skarżąca nie spełnia przesłanki z art. 17 ust. 1b u.ś.r. W tej sytuacji, zgodnie ze stanowiskiem skarżącej, jej wniosek o ewentualne uchylenie wcześniejszej decyzji stawał się bezprzedmiotowy. Na skutek zaś wniesienia odwołania, właściwym do rozpatrzenia wniosku o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, stał się organ II instancji, który nie był uprawniony do rozpatrzenia wniosku o uchylenie decyzji, której nie wydał. Organ odwoławczy nie mógł też zwrócić sprawy organowi I instancji w sytuacji stwierdzenia jedynie błędów natury prawnej. Zgodnie z art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Przekazując sprawę, organ ten powinien wskazać, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. Zasadą jest, że organ odwoławczy wydaje rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, co zgodnie z treścią art. 138 § 1 k.p.a. następuje przez wydanie rozstrzygnięcia merytorycznego. Natomiast odstępstwem od tej ogólnej zasady jest, wynikające z art. 138 § 2 k.p.a., uprawnienie organu odwoławczego do wydania decyzji kasacyjnej. Rozstrzygnięcie kasacyjne organu odwoławczego powinno mieć wyjątkowy charakter, gdyż zgodnie z ustanowioną w art. 15 k.p.a. zasadą dwuinstancyjności, każda sprawa administracyjna winna podlegać dwukrotnemu merytorycznemu rozstrzygnięciu, przez dwa różne organy administracji publicznej. Skuteczne wniesienie odwołania przenosi na organ II instancji ciężar ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy indywidualnej, a postępowanie odwoławcze nie ogranicza się jedynie do kontroli decyzji I instancji. W sytuacji, gdy nie ma przeszkód do ponownego rozpatrzenia sprawy administracyjnej i zakończenia jej merytoryczną decyzją drugoinstancyjną, niedopuszczalne - jako niezgodne z zasadą dwuinstancyjności - jest wydanie decyzji kasacyjnej. W związku z tym Kolegium nie mogło zwrócić sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia z tego powodu, że pozostaje w obrocie prawnym decyzja przyznająca skarżącej specjalny zasiłek opiekuńczy, z nakazem jej uchylenia. W zaistniałej sytuacji prawnej tylko skarżąca mogła podjąć działania zmierzające do uchylenia decyzji przyznającej jej specjalny zasiłek opiekuńczy, czego jednak nie uczyniła, warunkując swój wniosek w tym względzie uprzednim przyznaniem jej świadczenia pielęgnacyjnego, co jak już wyjaśniono, nie jest dopuszczalne w świetle obowiązujących przepisów.