Dnia 14 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2011 roku sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę.
Decyzją z dnia "[...]"., nr "[...]" Dyrektor Aresztu Śledczego zwolnił A.Z. ze Służby Więziennej z dniem "[...]" z powodu wymierzenia wobec niego kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby. Podstawą rozstrzygnięcia był art. 31 ust. 1 pkt 4, art. 39 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. z 2002 r., nr 207, poz. 1761 ze zm.).
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że wobec A.Z. zostało wszczęte postępowanie dyscyplinarne, które zakończyło się wydaniem w dniu "[...]" orzeczenia Dyrektora Aresztu Śledczego o wymierzeniu wobec niego kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby. Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy orzeczeniem z dnia "[...]", nr "[...]" Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej. Zgodnie z art. 39 ust. 2 pkt 3 ustawy o Służbie Więziennej, utrzymanie w mocy przez sąd dyscyplinarny kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby jest obligatoryjną przesłanką zwolnienia funkcjonariusza ze służby.
Ze względu na ważny interes służby decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności, na podstawie art. 108 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. (Dz.U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm.) zwanej dalej: kpa.
Po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez A.Z., Dyrektor Okręgowej Służby Więziennej decyzją z dnia "[...]", nr "[...]" utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu wyjaśniono, że wszczęte wobec A.Z. postępowanie dyscyplinarne zakończyło się w dniu "[...]" orzeczeniem Dyrektora Aresztu Śledczego o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby. Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy przez Sąd Dyscyplinarny orzeczeniem z dnia "[...]". Drugoinstancyjne orzeczenie dyscyplinarne utrzymujące wymierzoną karę wydalenia ze służby jest orzeczeniem prawomocnym i od jego daty należy liczyć okres wykonywania orzeczonej kary. Prawomocne ukaranie funkcjonariusza karą dyscyplinarną jest bowiem równoznaczne z posiadaniem przez decyzję o wymierzeniu kary dyscyplinarnej cech prawomocności w rozumieniu art. 269 kpa. Pojęcie to należy interpretować zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 269 kpa., w myśl której decyzje określone w innych przepisach jako prawomocne uważa się za ostateczne. Zatem prawomocna kara dyscyplinarna wydalenia ze służby jest obligatoryjną przesłanką zwolnienia funkcjonariusza ze służby w przypadku wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby (art. 39 ust. 2 pkt 3 ustawy o Służbie Więziennej).
Ponadto organ wskazał, że prawomocne orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej podlega niezwłocznemu wykonaniu, które zarządza przełożony - § 55 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996 r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz.U. nr 135, poz. 634 ze zm.). Wykonanie kary, zgodnie z § 58 cyt. regulaminu, polega na wydaniu decyzji o zwolnieniu ze służby - w razie wymierzenia kary wydalenia ze służby. Przełożony może jednak, przed upływem terminu do wniesienia skargi do NSA, wstrzymać z urzędu lub na wniosek ukaranego, wykonanie kary dyscyplinarnej na czas rozpoznania skargi przez NSA - § 55 cyt. Regulaminu. Wstrzymanie wykonania kary nie jest jednoznaczne z brakiem prawomocności orzeczenia. W rozpatrywanej sprawie organ nie wstrzymał funkcjonariuszowi wykonania kary, jak również ukarany nie wystąpił z takim wnioskiem. Wobec powyższego zdaniem organu, brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności decyzji organu I instancji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i 7 kpa.