Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych
Sentencja

Dnia 22 października 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie sędzia WSA Bogusław Jażdżyk sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Protokolant specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2019 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Wojewody z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji w zakresie odmowy przyznania prawa do zasiłku.

Inne orzeczenia o symbolu:
6331 Zasiłek dla bezrobotnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Bezrobocie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 20 sierpnia 2019 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wpłynęła skarga B. K. (dalej zwanej "skarżącą") na decyzję Wojewody (dalej zwanego "Wojewodą") z dnia "[...]" w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych. Skarga ta została przekazana Sądowi przez Wojewodę wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.

Jak wynika zaś z przekazanych Sądowi akt sprawy, w dniu 23 maja 2019 r. skarżąca złożyła w Powiatowym Urzędzie Pracy wniosek o dokonanie rejestracji jako bezrobotna.

Decyzją z dnia "[...]" Prezydent Miasta A (dalej zwany "organem I instancji"), powołując art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a) i b), art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1265 ze zm.); dalej jako "u.p.z.p." oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.), uznał skarżącą z dniem 23 maja 2019 r. za bezrobotną i odmówił przyznania skarżącej prawa do zasiłku. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że z przedstawionych dokumentów wynika, że w dniu rejestracji skarżąca spełniała warunki do uznania za bezrobotnego, natomiast suma okresów uprawniających do zasiłku dla bezrobotnych, przypadających w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji, jest krótsza niż 365 dni, co stanowi podstawę odmowy przyznania skarżącej prawa do tego zasiłku.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca podała, że nie zgadza się z rozstrzygnięciem organu I instancji w części dotyczącej odmowy przyznania zasiłku dla bezrobotnych. Wyjaśniła, że w 2010 r. zrezygnowała z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką i od 2010-11-01 pobierała świadczenia z Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z tego tytułu. Wskazała, że ze względu na możliwość uzyskania korzystniejszego dla siebie świadczenia tj. świadczenia pielęgnacyjnego, musiała zrezygnować z zasiłku dla opiekuna, a prawo do świadczenia pielęgnacyjnego uzyskała dopiero na podstawie decyzji organu odwoławczego. Uznała, że w tych okolicznościach decyzja o odmowie prawa do zasiłku dla bezrobotnych jest dla niej krzywdząca i niezrozumiała, gdyż od 2010-11-01 sprawowała ciągle opiekę nad niepełnosprawną mamą, a jedynie z przyczyn od niej niezależnych nie miała ustalonego prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od następnego dnia po ustaniu prawa do zasiłku dla opiekuna.

Opisaną na wstępie decyzją z dnia "[...]" Wojewoda utrzymał w mocy zaskarżoną decyzje organu I instancji. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Wojewoda ocenił, że w świetle art. 71 ust. 2 pkt 9 u.p.z.p., aby skarżąca mogła uzyskać prawo do zasiłku dla bezrobotnych musiały zostać spełnione dwa warunki: po pierwsze, skarżąca musiałaby pobierać specjalny zasiłek opiekuńczy oraz świadczenie pielęgnacyjne przez okres 365 dni w okresie 18 miesięcy bezpośrednio przed dniem zarejestrowania jako osoba bezrobotna, a po drugie - utrata prawa do powyższego świadczenia musiała zostać spowodowana śmiercią chorej matki skarżącej. Wyjaśnił przy tym, że określony przepisem art. 71 ust. 1 pkt 2 u.p.z.p. - 18 miesięczny okres poprzedzający rejestrację skarżącej zawiera się pomiędzy 22.11.2017 r. a 22.05.2019 r. Podał, że w okresie tym, tj. od 22.11.2017 r. do 16.05.2018 r. skarżąca pobierała zasiłek dla opiekuna (176 dni), z którego zrezygnowała, zatem ww. okres nie może zostać zaliczony jako uprawniający do zasiłku dla bezrobotnych, ponieważ nie został spełniony drugi warunek, tj. zakończenie okresu pobierania zasiłku nastąpiło na skutek rezygnacji skarżącej a nie z powodu śmierci osoby, nad którą sprawowana była opieka; natomiast w okresie od 18.05.2018 r. do 11.05.2019 r. skarżąca pobierała świadczenie pielęgnacyjne przez okres 359 dni, a dopiero utrata prawa do tego świadczenia spowodowana była śmiercią osoby, nad którą opieka była sprawowana. Przyjął więc, że udokumentowany okres uprawniający do zasiłku w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji w przypadku skarżącej wynosi 359 dni i jest niewystarczający - wobec wymaganych 365 dni - do uzyskania prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Podkreślił, że art. 71 ust. 2 pkt 9 u.p.z.p. łączy prawo do zasiłku dla bezrobotnych z pobieranym specjalnym zasiłkiem opiekuńczym lub świadczeniem pielęgnacyjnym, a nie z samym faktem sprawowania opieki, przy czym momentem końcowym pobierania ww. świadczeń istotnym z punktu widzenia tej ustawy, jest tylko i wyłącznie śmierć osoby, nad którą sprawowano opiekę. Wywiódł bowiem, że ustawodawca nie powiązał w zakresie prawa do zasiłku dla bezrobotnych żadnych skutków prawnych z sytuacją, gdy utrata prawa do zasiłku dla opiekuna nastąpiła wcześniej, niż śmierć osoby, nad którą sprawowana była opieka. Dodał, że przepis ten ma charakter bezwzględnie obowiązujący i nie daje organom administracji publicznej uprawnień do uznaniowego rozstrzygania w zakresie zasiłku przyznawanego bezrobotnym.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6331 Zasiłek dla bezrobotnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Bezrobocie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda