Dnia 20 września 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2011 roku sprawy ze skargi P. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zmiany zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób 1/ uchyla zaskarżoną decyzję; 2/ zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego P. R. kwotę 740 złotych (słownie: siedemset czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Decyzją z dnia 29 kwietnia 2009r. Marszałek Województwa zmienił na wniosek T. W. wydane mu zezwolenie nr "[...]" z dnia 15 października 2008r. na wykonywanie regularnych przewozów osób na linii komunikacyjnej B. - O. - B.
Wnioskiem z dnia 16 czerwca 2009r. P. R. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o wszczęcie z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności powyższej decyzji, podnosząc, iż została wydana z rażącym naruszeniem przepisów ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym, bowiem organ nie dokonał, przed jej podjęciem, analizy sytuacji rynkowej w zakresie regularnego przewozu osób.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 14 lipca 2009r. odmówiło wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 29 kwietnia 2009r. w sprawie zmiany zezwolenia nr "[...]" z dnia 15 października 2008r. na wykonywanie regularnych przewozów osób na linii komunikacyjnej B. - O. - B. W uzasadnieniu wskazano, że P. R. nie jest podmiotem uprawnionym do skutecznego zainicjowania postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności powyższego zezwolenia wydanego innemu przewoźnikowi. W myśl art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego nie legitymuje się on własnym interesem prawnym do złożenia wniosku, gdyż nie był podmiotem występującym o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów.
P. R. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym zarzucił decyzji Kolegium naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisów ustawy o transporcie drogowym polegające na błędnym uznaniu, iż okoliczności sprawy nie uzasadniają wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z urzędu. Zarzucił, że Kolegium nie zajęło stanowiska odnośnie uchybienia wskazanego we wniosku oraz nie wskazało przyczyn, z powodu których odmówiło wszczęcia postępowania z urzędu. P. R. podniósł również, iż interes prawny w rozumieniu art. 28 kpa może wypływać nie tylko z konkretnego przepisu powołanego jako podstawa materialnoprawna rozstrzygnięcia, ale i z przepisów regulujących prawa i obowiązki osób, których to prawa i obowiązki zderzają się z prawami i obowiązkami podmiotów, których uprawnienia wynikają z zastosowanego w sprawie przepisu prawa materialnego.
Decyzją z dnia 25 sierpnia 2009r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy własną decyzję z dnia 14 lipca 2009r. W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że przed ustaleniem czy decyzja zawiera wady kwalifikujące ją do stwierdzenia nieważności konieczne jest przeprowadzenie fazy wstępnej postępowania, które ma za zadanie ustalić, czy postępowanie zainicjowane wnioskiem jest w ogóle dopuszczalne. Polega to na zbadaniu, czy w sprawie nie wystąpiła niedopuszczalność przedmiotowa i podmiotowa, do której należy m.in. brak legitymacji po stronie wnioskodawcy. Wskazano, iż zgodnie z art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Nadto, interes prawny musi być zawsze jednostkowy, realny, konkretny i sprawdzalny. Podstawą interesu prawnego dla określonego podmiotu może być tylko konkretny przepis prawa materialnego, który w ten sposób stwarza mu legitymację procesową. Z przepisu tego powinno wynikać, że dana osoba (fizyczna, prawna lub inna jednostka organizacyjna) może być obarczona powinnością określonego zachowania wyznaczonego zakazem lub nakazem, oczywiście dopiero po skonkretyzowaniu ich w decyzji administracyjnej przez organ administracji publicznej, działający w granicach jego właściwości i kompetencji. Podniesiono, że przedmiotowa decyzja w sprawie zmiany zezwolenia w żaden sposób nie wpływa ani na prawa, jak i obowiązki P. R. Na jej mocy nie nałożono na wymienionego nowych obowiązków, jak również nie przyznano mu żadnych uprawnień. Fakt, iż P. R. jest zainteresowany rozkładem jazdy swego konkurenta w branży przewoźników należy rozpatrywać jedynie w znaczeniu interesu faktycznego, który nie uzasadnia uznania go za stronę, bowiem nie jest to interes prawny. Zatem, skoro wniosek o stwierdzenie nieważności złożył podmiot nie będący stroną, to merytoryczna ocena takiego wniosku jest niedopuszczalna. Dlatego też Kolegium nie mogło ustosunkować się do argumentów dotyczących wadliwości decyzji.