Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Asesor WSA Irena Szczepkowska (spr.) Protokolant Urszula Wojciechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2004 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego: 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji, 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Wnioskiem z dnia 19 maja 2004 r. B. W. zwróciła się do Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu sprawowania opieki nad córką A. W., posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności.
Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K., działający z upoważnienia Wójta Gminy K., decyzją Nr "[...]" z dnia l czerwca 2004 r. odmówił B. W. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego przewidzianego w art. 17 ust. l ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. Nr 228, poz.2255, ze zm.)
W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że B.W. nie spełnia przesłanek z art. 17 ust. l ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ jako współwłaścicielka gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,44 ha przeliczeniowych wykonuje w nim pracę zarobkową, z tego też tytułu podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników i w związku z tym nie rezygnuje z wykonywanej pracy.
Od tej decyzji B. W. wniosła odwołanie podnosząc, że z powodu opieki nad niepełnosprawną córką A. nie może wykonywać pracy w gospodarstwie rolnym, którego jest współwłaścicielką. Podniosła nadto, że dochód z tego gospodarstwa jest bardzo niski i z tych względów prosi o przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego, aby mogła ponieść wydatki związane z chorobą córki.
Decyzją Nr "[...]" z dnia 12 lipca 2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w E., po rozpatrzeniu odwołania, utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził, że odwołanie B. W. nie zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek z innych przyczyn niż podawane przez organ pierwszej instancji. Kolegium nie podzieliło stanowiska zaprezentowanego w decyzji pierwszoinstancyjnej co do tego, że praca we własnym gospodarstwie rolnym jest pracą zarobkową wyłączającą możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego. Organ wskazał, że prowadzenie gospodarstwa rolnego, czy choćby współposiadanie gospodarstwa, nie jest równoznaczne z wykonywaniem pracy zarobkowej, ponieważ określenie to w ogóle nie dotyczy gospodarstwa rolnego.
Kolegium nawiązując do unormowania zawartego w art. 3 pkt 22 ustawy o świadczeniach rodzinnych, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o zatrudnieniu lub pracy zarobkowej oznacza to zatrudnienie lub inną pracę zarobkową w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, wskazało że art. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. Nr 99, poz. 1001) z kręgu osób bezrobotnych - czyli osób gotowych do podjęcia pracy, niezatrudnionych i niepodejmujących innej pracy zarobkowej - wyłącza właścicieli i posiadaczy gospodarstw rolnych o powierzchni przekraczającej 2ha przeliczeniowe, oraz osoby podlegające ubezpieczeniu emerytalne -rentowemu z tytułu stałej pracy w gospodarstwie rolnym jako współmałżonek lub domownik. Na tej podstawie Kolegium wywodzi, że skarżąca, która jest współwłaścicielką gospodarstwa rolnego, podlegającą z tego tytułu ubezpieczeniu społecznemu rolników, nie może zrezygnować z zatrudnienia ani też podejmować zatrudnienia, gdyż w ogóle nie może być osobą zatrudnioną. To z kolei powoduje, że nie ma podstaw do uznania, że spełniona została zasadnicza przesłanka uprawniająca do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. l ustawy o świadczeniach pielęgnacyjnych.