Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 24 września 2020 r. sprawy ze skargi H. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę "[...]" (słownie: "[...]") tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z "[...]" wydaną z upoważnienia Burmistrza B. (dalej jako: organ I instancji) przez Kierownika Świadczeń Rodzinnych i Wychowawczych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B., na podstawie art. 17 ust. 1- 4, w związku z art. 32 i art. 29 ust. 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity na dzień wydania decyzji - Dz.U. z 2020 r. poz. 111, dalej jako: u.ś.r.), odmówiono przyznania H.J. (dalej jako: strona lub skarżąca) świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z powodu opieki nad osobą niepełnosprawną - mężem. W uzasadnieniu podano, że strona dołączyła do wniosku o świadczenie orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, z którego wnika że jej mąż został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 7 kwietnia 2016 r. natomiast niepełnosprawność istnieje od 60-go roku życia. Strona przedstawiła zakres sprawowanej opieki wskazując, iż jej opieka polega na wykonywaniu codziennych czynności. Ponadto z dokumentacji przedłożonej przez stronę wynika, że od października 2019 r. pobiera emeryturę oraz rodzicielskie świadczenie uzupełniające. W związku z tym organ I instancji uznał, że strona spełnia przesłanki określone w art. 17 ust. 1 i 1a u.ś.r., ale występują przesłanki negatywne określone w art. 17 ust. 5 u.ś.r. Ponadto także z uwagi na to, że niepełnosprawność męża strony nie powstała w okresach wskazanych w art. 17 ust. 1b u.ś.r., organ nie przyznał żądanego świadczenia.
Strona, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła odwołanie od powyższej decyzji zarzucając:
- naruszenie prawa materialnego mającego istotny wpływ na wydanie decyzji poprzez zastosowanie normy prawnej wyrażonej w art. 17 ust. 1b u.ś.r. bez uwzględnienia okoliczności, iż na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. o sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP;
- naruszenie art. 17 ust. 5 lit. a) u.ś.r. poprzez uznanie, że fakt nabycia przez skarżącą prawa do emerytury jest negatywną przesłanką do przyznania świadczenia, oraz żaden przepis prawa nie uprawnia organu do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy przyznaną emeryturą a wysokością świadczenia pielęgnacyjnego podczas gdy, organ posiada takie uprawienie dokonując wykładni prokonstytucyjnej tego przepisu.