Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 września 2021 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
M. B. (dalej jako "strona", "skarżący"), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta K. z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną.
Z akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 3 grudnia 2020 roku (data wpływu do organu - 7 grudnia 2020 roku) strona zwróciła się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym ojcem - R. B. Do wniosku o świadczenie pielęgnacyjne skarżący dołączył oświadczenie o rezygnacji z prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, ale dopiero od dnia przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Decyzją z dnia "[...]", Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. działając z upoważnienia Burmistrza Miasta K. odmówił stronie przyznania wnioskowanego świadczenia. W ocenie organu pierwszej instancji w sprawie nie została spełniona przesłanka określona w art. 17b ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, a co więcej nie jest możliwe ustalenie czy względem osoby wymagającej opieki zachodzi taka przesłanka, gdyż ojciec wnioskodawcy legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wydanym do dnia 31 maja 2021 roku, w którego treści wskazano, iż nie da się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność. Ponadto, organ wskazał, że strona posiada ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad niepełnosprawnym ojcem, które to zostało przyznane ostateczną decyzją Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia "[...]" na okres od dnia 1 listopada 2020 roku do dnia 31 maja 2021 roku.
W złożonym odwołaniu Skarżący zarzucił powyższej decyzji:
- naruszenie prawa materialnego mającego istotny wpływ na wydanie przedmiotowej decyzji poprzez zastosowanie normy prawnej wyrażonej w art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych z dnia 28 listopada 2003 r. bez uwzględnienia okoliczności, iż na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP,
- błędna wykładnię art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych, polegającą na pominięciu celów ustawy i przyjęcie, że okoliczność pobierania przez skarżącego specjalnego zasiłku opiekuńczego przyznanego w oparciu o przepisy ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. 2016 r., poz. 162 ze zm.) stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego,