Sprawa ze skargi na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w przedmiocie równoważnika pieniężnego za remont mieszkania 1/
Sentencja

Dnia 5 lipca 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Irena Szczepkowska Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2007 roku sprawy ze skargi S. S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie równoważnika pieniężnego za remont mieszkania 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia "[...]" Komendant Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej przyznał S. S. od dnia 1 stycznia 2005r. równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego w kwocie 199,02 zł. W decyzji podano, iż wypłata równoważnika następować będzie corocznie w terminie do 30 czerwca za cały rok kalendarzowy.

W dniu 1 stycznia 2006r. S. S. złożył Komendantowi Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej oświadczenie mieszkaniowe do ustalenia uprawnień do równoważnika za remont mieszkania. W oświadczeniu podał, iż jest emerytem Państwowej Straży Pożarnej.

Decyzją z dnia "[...]" Komendant Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej wstrzymał od dnia wejścia w życie decyzji równoważnik pieniężny za remont lokalu mieszkalnego dla S. S. W uzasadnieniu podniesiono, iż w świetle art. 77-78 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej oraz przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 listopada 2005r. w sprawie trybu przyznawania strażakowi Państwowej Straży Pożarnej równoważników pieniężnych za remont albo za brak lokalu mieszkalnego, żądane świadczenie przysługuje wyłącznie strażakom pozostającym w służbie. Wskazano, iż przepisy ustawy z dnia 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin nie przewidują odesłania wprost do stosowania przepisów o równoważnikach pieniężnych przewidzianych w ustawie o Państwowej Straży Pożarnej w odniesieniu do emerytowanych strażaków. Na potwierdzenie tego stanowiska przywołano na wyjaśnienia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Od tej decyzji odwołał się S. S., wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Podniósł, iż to właśnie powołane przez organ przepisy określają prawo odwołującego się do przedmiotowego świadczenia. Ponadto w art. 77 ust. 4 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej enumeratywnie i wyczerpująco określono przypadki, w których równoważnik nie przysługuje, zaś będące podstawą decyzji ust. 2 i 3 tego artykułu określają w kolejności sposób przyznawania oraz stawkę równoważnika pieniężnego za remont lub brak lokalu mieszkalnego. Wskazując na art. 87 ust. 1 Konstytucji RP odwołujący się podniósł, iż pismo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nie stanowi źródła prawa. Do dokonywania wykładni przepisów powołane są bowiem wyłącznie SN i NSA w rozpoznawanych przez te sądy sprawach, a co do zgodności zapisów ustawy - Trybunał Konstytucyjny. Minister zaś jest jedynie wykonawcą woli ustawodawcy. Zakwestionował ponadto powołanie art. 78 ustawy, który określa tryb otrzymywania równoważnika za brak lokalu mieszkalnego. Zarzucił także, iż brak było podstaw do nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.

Decyzją z dnia Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podzielił w pełni argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji organu I instancji wskazując, iż równoważnik pieniężny za remont mieszkania przysługuje jedynie strażakom pozostającym w służbie nie zaś strażakom - emerytom. Powołano się przy tym na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2003r. (Sygn. akt III RN 69/02)

Strona 1/5