Dnia 10 listopada 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie sędzia WSA Marzenna Glabas sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 listopada 2021 roku sprawy ze skargi W. P. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie pozwolenia na budowę - oddala skargę.
Decyzją z dnia "[...]" r., Starosta O. (dalej jako: "organ pierwszej instancji", "Starosta"), na podstawie art. 2, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 oraz art. 36 ustawy z dnia
7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.), dalej jako: "P.b.", zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę budynku rehabilitacyjno-wypoczynkowego wraz z przyłączami na dz. nr geod. "[...]" obręb M. oraz na dz. nr "[...]" obręb T., gm. S., na rzecz W. P. (dalej jako: "inwestor", "skarżący").
W uzasadnieniu decyzji obszernie opisano stan faktyczny sprawy i przebieg postępowania oraz wskazano, że inwestycja jest zgodna z uchwałą Nr "[...]" Rady Gminy S. z dnia "[...]" r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy S. w miejscowości M. - jednostka C i zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy S. w miejscowości M. - jednostka D (dalej jako: "m.p.z.p.", "plan miejscowy"). Podano również, że projekt budowlany zawiera niezbędne opinie i uzgodnienia, a organ nie może odmówić wydania decyzji w przypadku spełnienia przez wnioskodawcę wymagań określonych w art. 35 ust. 1 oraz art. 32 ust. 4 P.b., wobec czego orzeczono jak w sentencji.
Od ww. decyzji odwołał się B. M. (dalej jako: "odwołujący się"), zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie:
- art. 64 § 2 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 5c P. b., poprzez wydawanie postanowień z dnia 15 lipca oraz 5 listopada 2020 r. w przedmiocie przedłużania terminów do uzupełnienia dokumentacji projektowej, w sytuacji gdy organ winien był wydać decyzję o pozostawieniu podania bez rozpoznania oraz wnieść sprzeciw w drodze decyzji;
- art. 10 § 1 oraz 13 § 1 k.p.a., poprzez niedołożenie starań przez organ w przedmiocie zawarcia ugody administracyjnej i zbyt późne zawiadomienie o tym inwestora ;
- art. 35 § 3 k.p.a., poprzez niezałatwienie sprawy w terminie.
Zarzucono ponadto, że organ prowadził postępowanie przewlekle i nie rozważył interesu pozostałych stron postępowania w przedmiocie posadowienia budynku.
W toku postępowania odwoławczego, pismem z dnia 2 marca 2021 r., Wojewoda "[...]" (dalej jako: "organ odwoławczy", "Wojewoda"), wezwał inwestora do uzupełnienia projektu budowlanego o wskaźnik intensywności zabudowy, rozumiany jako stosunek powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, wyjaśniając, że rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, w celu zdefiniowania pojęcia powierzchni całkowitej, odsyła do Polskiej Normy, zgodnie z którą powierzchnia całkowita budynku jest sumą powierzchni całkowitych wszystkich kondygnacji budynku.
Odpowiadając na to pismo, skarżący wyjaśnił, że przepis § 6 pkt 6 planu miejscowego zawiera definicję wskaźnika intensywności zabudowy, poprzez który należy rozumieć stosunek łącznej powierzchni zabudowy do powierzchni działki, wobec czego jest to bezsprzecznie suma powierzchni, jaką po obrysie zewnętrznym zajmują wszystkie budynki. Przedstawiając wyliczenia podano, że współczynnik intensywności zabudowy projektowanej inwestycji wynosi 0,2617, co jest wartością mniejszą od przewidzianych w planie 0,3. Podniesiono, że co prawda przepis art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia