Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zawieszenia w obowiązkach służbowych oddala skargę.
Decyzją personalną nr "[...]" z dnia 20 lutego 2009 r. Dyrektor Aresztu Śledczego zawiesił A. Z. w czynnościach służbowych na okres trzech miesięcy, tj. do dnia 23 maja 2009 r., z jednoczesnym zawieszeniem od najbliższego terminu płatności wypłaty 50 % należnego uposażenia. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podał, że funkcjonariusz skierowany został na podstawie art. 38 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761, z późn. zm.) do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA w celu zbadania przydatności do służby, ze szczególnym uwzględnieniem badań psychologicznych i psychiatrycznych. Na wyznaczone w dniach: 9 lipca 2008 r., 22 sierpnia 2008 r.
i 21 listopada 2008 r. badania funkcjonariusz nie stawił się, w dwóch przypadkach przedstawiając zwolnienie lekarskie, zaś nieobecności w trzecim terminie nie usprawiedliwił. Powyższe stanowi, zgodnie z art. 125 ust. 3 pkt 1 ustawy o Służbie Więziennej, naruszenie dyscypliny służbowej. Ponadto funkcjonariusz, będąc zawieszony w czynnościach służbowych decyzją personalną nr "[...]" z dnia 29 stycznia 2009 r., został zobligowany do pozostawania w stałej dyspozycji Dyrektora. Wielokrotne próby kontaktu telefonicznego w okresie od dnia 29 stycznia 2009 r. do dnia 4 lutego 2009 r. oraz kontrola miejsca przebywania funkcjonariusza w miejscu zameldowania w dniu 31 stycznia 2009 r. i 2 lutego 2009 r. były jednak bezskuteczne co stanowi - zdaniem organu - naruszenie § 22 regulaminu w sprawie pełnienia służby przez funkcjonariusza Służby Więziennej. Organ pierwszej instancji ustalił też, że funkcjonariusz nie mieszka (w zgłoszonym temu organowi lokalu) pod adresem: "[...]", gdyż budynek ten jest przeznaczony do rozbiórki i został wysiedlony a przebywa w "[...]", przy ul. "[...]" i wbrew treści § 22 ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej regulaminu nie poinformował o tym fakcie właściwego przełożonego w sprawach osobowych. Organ podkreślił też, że w dniu 19 lutego 2009 r. Dyrektor Aresztu Śledczego wszczął postępowanie dyscyplinarne w związku z odmową wykonania polecenia służbowego, polegającego na poddaniu się badaniom lekarskim oraz niedopełnieniem obowiązku przewidzianego w § 22 ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej regulaminu. W związku z tym na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej możliwe było zawieszenie funkcjonariusza w czynnościach służbowych, jeżeli było to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby. Na podstawie art. 120 ust. 1 tej ustawy zawieszono od najbliższego terminu płatności wypłatę 50% należnego uposażenia. Natomiast na podstawie art. 108 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm., dalej jako K.p.a.), decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności, ze względu na wyjątkowo ważny interes służby.
W złożonym odwołaniu, błędnie nazwanym zażaleniem, A. Z. zarzucił nieprawidłową interpretację art. 37 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej, gdyż - jego zdaniem - pominięto treść ust. 1 tego artykułu. Podniósł, że nie wykazano celowości zawieszenia go w obowiązkach służbowych. Zarzucił także, że decyzję wydano z naruszeniem art. art. 7, 10 § 1, 77 i 107 § 3 K.p.a. oraz nie wykazano istnienia okoliczności faktycznej uzasadniającej nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Podniósł ponadto, że innych funkcjonariuszy organ pierwszej instancji nie kierował na badania lekarskie.