Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Ewa Osipuk po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 października 2020 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie opłaty za pobór wód powierzchniowych 1/ uchyla zaskarżoną decyzję; 2/ zasądza od Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego na rzecz skarżącej Spółki A kwotę 386 zł (trzysta osiemdziesiąt sześć złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Informacją roczną z "[...]" Dyrektor Zarządu Zlewni w E. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, na podstawie art. 271 ust. 1 ustawy z 20 lipca 2017r. Prawo wodne (Dz.U. z 2020r. poz. 310 ze zm., dalej jako: P.w.), ustalił "[...]" Sp.J. (dalej jako: Spółka lub skarżąca) za okres od 1 stycznia 2019r. do 31 grudnia 2019r. opłatę stałą w wysokości 9632 zł za pobór wód powierzchniowych. Podano, że opłata dotyczy usługi wodnej wynikającej z decyzji Starosty O. z "[...]" i została obliczona stosownie do art. 271 ust. 2 P.w. oraz § 15 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz.U. z 2017r. poz. 2502, dalej jako: rozporządzenie), jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wynoszącej 250 zł na dobę za 1 m3/s, czasu wyrażonego w dniach, wynoszącego 365 dni i maksymalnej ilości wód podziemnych, która może być pobrana na podstawie pozwolenia wodnoprawnego w ilości 9120 m3/dobę i wynoszącym po przeliczeniu 0.10555555 m3/s. Wskazano przy tym, że z uwagi na to, że pozwolenie wodnoprawne nie określa maksymalnej ilości wód podziemnych w m3/s ani w m3/h, przeliczenia dokonano z uwzględnieniem ilości tych wód w m3/dobę.
Od powyższej informacji Spółka złożyła reklamację. Podano, że ujęcie wodne, którego dotyczy opłata nie jest przez nią w jakikolwiek sposób wykorzystywane, gdyż zakład przeróbki kruszyw zasilany jest wodą z wyrobiska górniczego. Wskazano, że Spółka informowała organ o tej okoliczności, lecz nie została pouczona o konieczności wygaszenia obowiązującego pozwolenia. Podniesiono, że powołany przez organ przepis ustawy P.w. nie przesądza o tym, że opłata jest należna, mimo braku korzystania z ujęcia wodnego. Podkreślono, że opłatę za usługi wodne do celów górnictwa i wydobywania ponosi się wyłącznie za pobór wód podziemnych lub powierzchniowych. Naliczona opłata jest pustym kosztem, który trzeba ponieść mimo iż w rzeczywistości nie dokonano fizycznie procesu, zdarzenia gospodarczego, za który trzeba zapłacić, a wysokość opłaty za samą "gotowość środowiska wodnego" jest czymś abstrakcyjnym.
Decyzją z "[...]" Dyrektor Zarządu Zlewni w E. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, na podstawie art. 273 ust. 6 w zw. z art. 271 ust. 1 pkt 2, ust. 3, art. 14 ust. 2 i 6 pkt 2 P.w. określił Spółce za okres 1 stycznia 2019 r. - 31 grudnia 2019 r. opłatę stałą w wysokości 9632 zł za pobór wód powierzchniowych. W uzasadnieniu podano, że pismem z 3 marca 2020 r. Spółka została poinformowana o tym iż jedynie wygaszenie pozwolenia spowoduje nienaliczanie opłat, a Spółka do dnia wydania decyzji nie dokonała takiej czynności. Wyjaśniono, że opłata stała za usługi wodne jest ściśle powiązana z wydanym pozwoleniem wodnoprawnym, co oznacza, że podmiot legitymujący się ważnym pozwoleniem wodnoprawnym obowiązany jest do jej ponoszenia za usługi wodne z niego wynikające. Opłata stała stanowi bowiem formę rekompensaty za gotowość środowiska do udostępniania zasobów wody adresatowi pozwolenia w ilości określonej w tym pozwoleniu, o czym stanowi art. 271 ust. 2, 3, 4 i 5 P.w. Przepis ten nie wyłącza z zatem opłaty stałej przypadku, w którym podmiot nie korzysta z urządzenia. W związku z tym organ nie znalazł podstaw do uznania reklamacji.