Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2018 r. sprawy ze skargi J.K. na czynność Konserwatora Zabytków w przedmiocie wpisania budynku do wojewódzkiej ewidencji zabytków 1) stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; 2) zasądza od Konserwatora Zabytków na rzecz skarżącej J. K. kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zarządzeniem Wójta Gminy G. nr "[...]" z dnia "[...]", na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 i art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016r. poz. 446 ze zm.,) oraz art. 22 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, założono Gminną Ewidencję Zabytków Gminy G. w formie zbioru kart adresowych zabytków nieruchomych z terenu gminy G., a wykaz zabytków nieruchomych ujęto w załączniku do tego zarządzenia.
Na powyższe zarządzenie skargę do tut. Sądu wniosła J. K., po uprzednim wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o stwierdzenie jego nieważności w części dotyczącej wpisu do gminnej ewidencji zabytków nieruchomości położonej w miejscowości B., gmina G., nr budynku "[...]".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 19 września 2017 r., sygn. II SA/Ol 516/17 stwierdził nieważność ww. zarządzenia. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził m.in., że wpis przedmiotowego obiektu do gminnej ewidencji zabytków nastąpił wyłącznie na podstawie zarządzenia wójta. Brak jest jednak w aktach jakichkolwiek dokumentów wskazujących na przesłanki, którymi kierował się organ ujmując przedmiotowy obiekt w ewidencji zabytków.
Po uprawomocnieniu przedmiotowego wyroku, pismem z dnia 11 grudnia 2017 r. Wójt Gminy G. wystąpił do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków z prośbą o wydanie opinii w przedmiocie wyłączenia karty adresowej spornej nieruchomości z Gminnej Ewidencji Zabytków Gminy. W odpowiedzi na ww. pismo Wojewódzki Konserwator Zabytków nie zgodził się na wyłączenie ww. nieruchomości z GEZ.
Wójt Gminy G. zarządzeniem nr "[...]" z dnia "[...]" wykreślił budynek mieszkalny położony w miejscowości B. Nr "[...]" i wyłączył jego kartę adresową z Gminnej Ewidencji Zabytków.
Natomiast Wojewódzki Konserwator Zabytków włączył (karta ewidencyjna z dnia 9 lutego 2018 r.) ww. obiekt do wojewódzkiej ewidencji zabytków na podstawie art. 22 ust 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 23 lipca 2003 r. oraz § 15 Rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dnia 26 maja 2011 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem.
Pismem z dnia 12 lutego 2018 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków powiadomił Wójta Gminy o włączeniu do wojewódzkiej ewidencji zabytków karty ewidencyjnej domu nr "[...]" w miejscowości B. gmina G., przesyłając jednocześnie załącznik w postaci karty ewidencyjnej.
W dniu 13 kwietnia 2018 r. skarżąca za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika wezwała Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do usunięcia naruszenia prawa poprzez wyłączenie karty ewidencyjnej budynku położonego w miejscowości B., gmina G. nr budynku "[...]", dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Olsztynie VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę o nr "[...]" z wojewódzkiej ewidencji zabytków. Organowi zarzucono naruszenie art. 22 ust. 2 w zw. art. 3 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz § 11 i 15 Rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 maja 2011 r. poprzez błędną wykładnię pojęcia zabytku i w konsekwencji ujęcie w wojewódzkiej ewidencji zabytków przedmiotowej nieruchomości skarżących, położonej w miejscowości B. nr "[...]", która nie ma cech zabytku, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków..., jak też włączenie nieruchomości do wojewódzkiej ewidencji zabytków na podstawie karty ewidencyjnej, która nie spełnia wymogów stawianych przez ww. rozporządzenie.