Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi A. Z. na orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego, przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej oddala skargę.
Dyrektor Aresztu Śledczego orzeczeniem z dnia "[...]", znak "[...]", podjętym na podstawie art. 130 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002r. Nr 207, poz. 1761 ze zm., dalej jako: ustawa o s.w.) oraz § 21 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 135, poz. 634), po przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego wszczętego w dniu "[...]" przeciwko A. Z. (dalej jako: skarżącemu), obwinionemu o to, że w dniu "[...]" nie wykonał polecenia służbowego polegającego na stawieniu się do Zespołu Medycyny Pracy przy Areszcie Śledczym celem poddania się badaniom kontrolnym po zakończonym długotrwałym zwolnieniu lekarskim trwającym powyżej 30 dni, wymierzył mu karę dyscyplinarną ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym.
Uzasadniając orzeczenie wskazał, iż skarżący przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim w okresie od "[...]" do "[...]", tj. 67 dni. Po zwolnieniu lekarskim wykorzystał urlop wypoczynkowy w wymiarze "[...]" dni, a następnie udzielono mu wolnego za wypracowane nadgodziny, które wykorzystał w dniach "[...]". Podniósł, iż w oparciu o art. 229 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94) wydał skarżącemu w dniu "[...]" polecenie służbowe kierując go na badania kontrolne po zwolnieniu lekarskim trwającym dłużej niż 30 dni, celem ustalenia zdolności do służby na dotychczas zajmowanym stanowisku. Funkcjonariusz nie wykonał polecenia służbowego i na powyższą okoliczność nie złożył żadnych wyjaśnień. Nadto skarżący w toku postępowania nie współpracował z organem prowadzącym postępowanie dyscyplinarne, a jego absencja w służbie z powodu aktualnych badań lekarskich spowodowała dezorganizację toku służby w dziale ochrony.
W zażaleniu na powyższe orzeczenie skarżący zarzucił organowi niezbadanie przed wydaniem orzeczenia, czy faktycznie doszło do zarzucanego mu przewinienia, błędne ustalenie przez organ, że doszło do popełnienia przewinienia oraz błędną interpretację przepisów prawa, a w szczególności niezastosowanie w sprawie art. 60 ustawy o s.w. Wskazują na powyższe wniósł o uchylenie zakwestionowanego orzeczenia oraz umorzenie postępowania z powodu braku jednoznacznych dowodów wskazujących na jego winę.
Na skutek rozpoznania zażalenia Sąd Dyscyplinarny przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej orzeczeniem z dnia "[...]", nr "[...]", utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 132 ust. 3 ustawy o s.w. oraz § 52 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej. Wskazano, iż fakt odmowy poddania się przez skarżącego badaniom kontrolnym po długotrwałym zwolnieniu lekarskim stanowi naruszenie dyscypliny służbowej. Wytyczne Zespołu Medycyny Pracy Bezpieczeństwa i Higieny Pracy przy CZSW w Warszawie regulują powyższą kwestię i wskazują, że funkcjonariusze przebywający na zwolnieniu lekarskim w związku z długotrwałą chorobą, trwającą dłużej niż 30 dni, są kierowani z urzędu na badania kontrolne do Zespołu Medycyny Pracy. Obowiązek poddania się badaniom kontrolnym wynika również z art. 38 ustawy o s.w., jak też z treści art. 229 § 2 Kodeksu pracy. Ponadto § 4 art. 229 Kodeksu pracy stanowi, że pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Podniesiono, iż świadome uchylanie się przez skarżącego od poddania się badaniom kontrolnym może być rozumiane jako obawa przed stwierdzeniem w badaniu lekarskim przeciwwskazań zdrowotnych skutkujących niepełną przydatnością do pełnienia służby, powstałych w wyniku choroby jaką przechodził pozostając na długookresowym zwolnieniu lekarskim, które chciałby ukryć. W sytuacji, kiedy skarżący poddałby się badaniom lekarskim w Zespole Medycyny Pracy, wykonując polecenie służbowe, uniknąłby postępowania dyscyplinarnego wszczętego z powodu niewykonania polecenia służbowego. Jednakże swoim zachowaniem skarżący naruszył art. 125 ust. 3 pkt 2 ustawy o s.w.