Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2009 r. sprawy ze skargi P. B. na postanowienie Dziekana Wydziału Uniwersytetu z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie skreślenia z listy studentów kierunku - stwierdzenie niedopuszczalności zażalenia I. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia; II. zasądza od Dziekana Wydziału Uniwersytetu na rzecz skarżącego P. B. kwotę 340 zł (słownie: trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. orzeka, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.
Decyzją z dnia 9 grudnia 2008 r. Prodziekan Wydziału Nauk Technicznych Uniwersytetu "[...]", zwanego dalej Uniwersytetem, działając z upoważnienia Dziekana, na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm., dalej jako K.p.a.), art. 190 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.) oraz § 28 regulaminu Studiów Uniwersytetu, skreślił z dniem 9 grudnia 2008 r. P.B. z listy studentów pierwszego roku studiów stacjonarnych w roku akademickim 2008/2009, na kierunku energetyka. W uzasadnieniu podał, że student nie uczestniczył w obowiązkowych zajęciach dydaktycznych.
W złożonym odwołaniu P.B. zarzucił, że organ administracji nie wskazał podstawy prawnej orzekania, czym naruszył art. 107 § 1 K.p.a. oraz nie wskazał uchwalonych po 2000 r., zmian do K.p.a., co również stanowi wadę decyzji. Podniósł ponadto, że zaskarżona decyzja została wydana "z zaskoczenia".
Organ pierwszej instancji, decyzją z dnia 23 grudnia 2008 r., działając na podstawie art. 104 i art. 132 § 1 K.p.a., uchylił w całości własną decyzję z dnia 9 grudnia 2008 r.
W uzasadnieniu decyzji Dziekan stwierdził, że uznając zarzuty strony, w szczególności wydanie decyzji z pominięciem postępowania wyjaśniającego, należało uchylić zaskarżoną decyzję.
W złożonym odwołaniu P.B. żądał uchylenia powyższej decyzji i orzeczenia o odmowie skreślenia z listy studentów. W uzasadnieniu podniósł, że decyzja organu pierwszej instancji nie kształtuje trwale stosunków prawnych, gdyż Rektor w każdym czasie może ją uchylić ze względu na ważny interes uczelni na podstawie art. 70 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym. Zażądał, aby Rektor orzekł o odmowie skreślenia z listy studentów, bo tylko takie rozstrzygniecie będzie korzystniejsze od tego, które jest przedmiotem odwołania.
Organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia 14 stycznia 2009 r., działając na podstawie art. 65 § 1 K.p.a., przekazał powyższe odwołanie Rektorowi Uniwersytetu, jako organowi właściwemu do jego rozpoznania. W postanowieniu zawarto pouczenie o prawie do wniesienia zażalenia do Rektora Uniwersytetu w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.
P.B. złożył wniosek o sprostowanie pouczenia w tym postanowieniu, gdyż nie wskazano w nim organu, za pośrednictwem którego należy wnieść odwołanie.
Uwzględniając powyższy wniosek, Dziekan Wydziału Nauk Technicznych postanowieniem z dnia 27 stycznia 2009 r., wydanym w trybie art. 111 K.p.a., uzupełnił pouczenie zawarte w postanowieniu z dnia 14 stycznia 2009 r. o słowa: "za pośrednictwem Dziekana Wydziału Nauk Technicznych". Stwierdził w uzasadnieniu, że wniosek dotyczył uzupełnienia, a nie sprostowania pouczenia.
W złożonym zażaleniu P.B. zarzucił powyższemu postanowieniu istotną wadliwość polegającą na niewłaściwej interpretacji art. 111 § 1 K.p.a. Wywiódł, że przepis ten odróżnia instytucję uzupełnienia co do prawa odwołania, od instytucji sprostowania zamieszczonego w akcie pouczenia co do prawa odwołania. Zdaniem strony niedopuszczalne było orzeczenie o uzupełnieniu postanowienia, zamiast o jego sprostowaniu.