Dnia 11 września 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2012 roku sprawy ze skargi Spółki A na zarządzenie pokontrolne Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wykonania przykrycia zbiornika na gnojowicę oddala skargę
W. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w O. (dalej też jako: "organ ochrony środowiska" lub "organ"), zarządzeniem pokontrolnym z dnia 26 marca 2012 r. zarządził wykonanie przez "[...]" (dalej też jako: "Spółka"), prowadzącą fermę trzody chlewnej w miejscowości "[...]", wykonanie szczelnego przykrycia zbiornika na gnojowicę, zaopatrzonego w otwór wentylacyjny oraz zamykany otwór wejściowy. Jako podstawę działania organ powołał art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (tekst jedn. z 2007 r. Nr 44, poz. 287 z późn. zm., dalej jako: "ustawa o Inspekcji Ochrony Środowiska") oraz wyniki kontroli przeprowadzonej przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w "[...]", w dniach 21 lutego i 28 lutego 2012 roku. Jednocześnie ustalono natychmiastowy termin realizacji obowiązku i wyznaczono termin do przesłania pisemnej informacji o zakresie podjętych działań, służących wyeliminowaniu stwierdzonych naruszeń. W uzasadnieniu organ wskazał, że przeprowadzona w fermie kontrola wykazała, że gnojowica jest magazynowana w kanałach gnojowych pod budynkami inwentarskimi oraz w dwunastokomorowym, otwartym zbiorniku żelbetowym, częściowo zagłębionym. Zbiornik ten jest zbiornikiem otwartym, nie posiada szczelnej pokrywy zamykającej. Jest to niezgodne z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu, obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. Przepis ten wymaga, aby gnojowica była przechowywana w zbiornikach zamkniętych, szczelnie przykrytych, zaopatrzonych w otwór wentylacyjny i zamykany otwór wejściowy, o czym stanowi § 1 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 czerwca 2009 r. ( Dz.U. Nr 108, poz. 907), zmieniającego rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 132, poz.977). Organ pouczył także o odpowiedzialności karnej z tytułu niewykonania zarządzenia lub niezgodnego z prawdą poinformowania o jego wykonaniu.
Ustanowiony przez Spółkę pełnomocnik, pismem z dnia 11 kwietnia 2012 r. wezwał organ ochrony środowiska do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie rzeczonego zarządzenia pokontrolnego. Pełnomocnik Spółki zarzucał, że przepisy art. 25 ust. 1 ustawy o nawozach i nawożeniu oraz § 6 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie, w brzmieniu wprowadzonym przez § 1 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 czerwca 2009 r. zmieniającego to rozporządzenie, są niezgodne z art. 20, art. 22, art. 30 ust. 3 i art. 31 Konstytucji RP. Podniesiono, że taka regulacja nadmiernie ingeruje w sferę wolności gospodarczej. Ograniczenia emisji amoniaku mogą zostać osiągnięte w inny sposób, mniej uciążliwy dla strony.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa organ wyjaśnił, że zasada praworządności, sformułowana w art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i w art. 6 Kodeksu postępowania administracyjnego, wymaga, aby organy administracji publicznej działały na podstawie prawa. Oznacza to, iż właściwy organ ma obowiązek stosować normę prawną, obowiązującą w chwili podejmowania rozstrzygnięcia w sprawie. Obowiązek ten istnieje bez względu na mogące się pojawić wątpliwości, co do konstytucyjności stosowanego przepisu prawa.