Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Dnia 5 lipca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant referent-stażysta Anna Zofia Głażewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2013 roku sprawy ze skargi Gminy Działdowo na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 marca 2013 r., nr PN.4131.195.2013 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze; 2. orzeka, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na rzecz skarżącej Gminy Działdowo kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 4. zwraca skarżącej Gminie Działdowo uiszczony wpis od skargi w kwocie 300 zł (słownie: trzysta złotych).

Uzasadnienie strona 1/11

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że Wojewoda Warmińsko-Mazurski rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 14 marca 2013r. stwierdził nieważność uchwały Nr XXIX/240/13 Rady Gminy Działdowo z dnia 24 stycznia 2013 r. w sprawie uchwalenia zmiany Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Działdowo dla fragmentu wsi Burkat.

W uzasadnieniu wskazano, że w § 22 badanej uchwały, Rada stwierdziła, że nie zachodzi okoliczność, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym i w konsekwencji odstąpiła od ustalenia stawki procentowej opłaty służącej naliczaniu opłaty od wzrostu wartości nieruchomości. W ocenie organu nadzoru, stawka procentowa opłaty planistycznej powinna być ustalona przez Radę Gminy dla wszystkich terenów elementarnych. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, ani też organ wykonawczy, nie są kompetentne w zakresie szacowania wartości nieruchomości oraz decydowania czy w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła. Podniesiono, że w wyroku z dnia 17 listopada 2010 r., sygn. II SA/Wr 420/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, że ponieważ określenie stawki procentowej stanowiącej podstawę do ustalenia opłaty planistycznej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest elementem obligatoryjnym planu, to stwierdzenie określenia stawki procentowej opłaty planistycznej w wysokości 0% nawet dla niektórych tylko obszarów planu musi skutkować stwierdzeniem nieważności planu w całości. Ponadto według organu nadzoru ustalenia studium, przyjętego na mocy uchwały nr XLIII/321/10 z dnia 7 stycznia 2010r., w obszarze objętym opracowaniem planu nie przewidują realizacji sieci elektroenergetycznej wysokiego napięcia 110 kV - oznaczonej w planie symbolem EE110kV. Ustalenia graficzne studium nie wskazują przebiegu przez ten obszar tego rodzaju infrastruktury technicznej - inwestycji celu publicznego o znaczeniu co najmniej lokalnym.

Według organu nie bez znaczenie pozostaje, że przedmiotowa inwestycja ma na celu odprowadzenie energii elektrycznej wytworzonej w farmie elektrowni wiatrowych, które nie zostały wskazane na załączniku graficznym aktualnie obowiązującego studium gminy. Tym samym przyczyniło się to konsekwentnie do nie oznaczenia w nim również sieci elektroenergetycznej będącej przedmiotem opracowania planu. Stwierdzono, że skoro zarówno plan miejscowy jak i studium składają się z części tekstowej i graficznej, a ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych, to w celu zbadania, czy plan nie narusza ustaleń studium konieczne jest nie tylko porównanie tekstu planu z tekstem studium, ale i odniesienie się do części graficznej planu i studium.

Ponadto Wojewoda wskazał, że wiele zapisów planu miejscowego budzi zastrzeżenia w zakresie legalności.

Strona 1/11