Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Marzenna Glabas Alicja Jaszczak - Sikora Bogusław Jażdżyk (spr.) Urszula Wojciechowska Przewodniczący Sędzia WSA Sędzia WSA Asesor WSA Protokolant po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia 6 listopada 2003r. znak "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O., po rozpatrzeniu wniosku J. M. odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji własnej z dnia 31 października 2001 r. znak: "[...]" utrzymującej w mocy decyzję Zarządu Miasta B. z dnia 28 sierpnia 2001r. nr "[...]" w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek jej podziału. W uzasadnieniu decyzji Kolegium argumentowało, że podjęcie decyzji obu instancji w przedmiocie opłaty adiacenckiej na podstawie przepisów, które nie obowiązywały w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości stała się ostateczna (decyzja Burmistrza Miasta B. znak "[...]" z dnia 30 grudnia 1998r), nie uzasadnia zarzutu, że przepisy te tj. znowelizowany art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000, Nr 46, 543 ze zm.) i wydana na mocy tego przepisu uchwała Nr "[...]" Rady Miejskiej w B. z dnia 30 czerwca 2000r. ustalająca stawkę procentową opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek jej podziału, zostały zastosowane z mocą wsteczną.

Z decyzją z dnia 6 listopada 2004r. nie zgodziła się J. M. zwracając się do Kolegium z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. We wniosku wskazała, iż decyzje w sprawie ustalenia opłaty adiacenkiej zostały podjęte na podstawie przepisów, które nie obowiązywały w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca projekt podziału stała się ostateczna. Według wnioskodawczyni uchwała Rady Miejskiej w B. z 30 czerwca 2000r. wydana na podstawie art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie może być stosowana do podziału nieruchomości zatwierdzonego ostateczną decyzją przed wejściem w życie nowelizacji tego przepisu, tj. przed dniem 15 lutego 2000r. Zdaniem J. M. nie było przeszkód, aby organ I instancji wydał decyzję ustalającą stawkę procentową opłaty adiacenckie przed dniem 15 lutego 2000r. tj. przed dniem wejścia w życie znowelizowanego przepisu art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Uzasadniając swoje stanowisko wnioskodawczyni przywołała wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 sierpnia 2003r. sygn. akt. I S. A. 2769/01, którym w analogicznej sprawie Sąd ten stwierdził nieważność decyzji Kolegium w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. decyzją z dnia 7 maja 2004r. nr "[...]" utrzymało w mocy swoją dotychczasową decyzję z dnia 6 listopada 2003r. W uzasadnieniu decyzji Kolegium stwierdziło, iż decyzja z dnia 31 października 2001 r. oraz utrzymana nią w mocy decyzja Zarządu Miasta B. nie zostały wydane bez podstawy prawnej w rozumieniu art. 156 § l pkr 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zdaniem Kolegium o działaniu prawa wstecz można mówić wówczas, gdy nową normę prawną stosuje się do zdarzenia, które zaistniało przed opublikowaniem tej normy i z którym dotąd obowiązujące normy prawne nie wiązały skutków prawnych przewidzianych nową normą. W rozpatrywanej sprawie tego rodzaju sytuacja nie zachodzi. Przepis art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu obowiązującym w dniu zatwierdzenia podziału nieruchomości dawał podstawę zarządowi gminy do ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu jej wartości w związku z podziałem. Przepisem tym określono także maksymalną wysokość opłaty, która nie mogła przekroczyć 50% różnicy wartości nieruchomości. Należy więc wskazać, iż przepis ten wiązał identyczne skutki prawne z podziałem nieruchomości jak art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu po nowelizacji, tj. po 15 lutego 2000r. Różnica między tymi przepisami polegała na tym, iż o wysokości stawki procentowej decydował sam organ, orzekający o ustaleniu tej opłaty. Możliwość ustalenia opłaty nie mogła być także ograniczona pod względem czasowym. Znowelizowany art. 98 ust. 4 określił, iż stawkę procentową opłaty adiacenckiej ustali w drodze uchwały rada gminy, a szczegółowy sposób naliczania tejże opłaty regulują przepisy o opłatach adiacenckich z tytułu budowy urządzeń infrastruktury technicznej (art. 145, art. 146 ust. 2 i 3, art. 147 oraz art. 148 ust. 1-3 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Odnosząc się do przywołanego przez wnioskodawczynię wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 sierpnia 2003 r. Kolegium wskazało, iż nie podziela argumentacji przedstawionej w tym wyroku, a przywołując inne wyroki tego Sądu, którymi w analogicznych sprawach oddalono skargi na decyzje Kolegium w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej, zwróciło uwagę, iż orzecznictwo w omawianej kwestii nie jest jednolite.

Strona 1/4