Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 1 lutego 2022 r. sprawy ze skargi T. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie decyzją z [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej Kolegium, Organ II instancji) utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta B. z [...]r. dotyczącą odmowy przyznania T. H. (dalej Strona, Skarżąca) świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem - J. H.
Z akt sprawy i uzasadnienia decyzji wynika, że orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B. z [...]r. zaliczono J. H. (rocznik [...]) do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności - okresowo, tj. do dnia [...]r. W orzeczeniu tym wskazano m. in., że nie da się ustalić, od kiedy istnieje niepełnosprawność (pkt IV) oraz, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia "[...]"r. (pkt V). Wnioskiem z 26 sierpnia 2021 r. T. H. zwróciła się do Burmistrza Miasta B. (dalej Organ I instancji) o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym mężem J. H. W toku postępowania wnioskodawczyni oświadczyła m.in że zamieszkuje wspólnie z niepełnosprawnym mężem, sama nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, ponadto nie jest zarejestrowana w urzędzie pracy. Z oświadczeń tych wynikało, że T. H. pobierania emeryturę.
Organ I instancji decyzją z "[...]"r. odmówił przyznania Skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem - J. H.
Organ odmowę przyznania świadczenia oparł na trzech przesłankach. W pierwszej kolejności organ odwołując się do brzmienia art. 17 ust 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazał, że z orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności J. H. wynika, iż nie da się ustalić, od kiedy istnieje jego niepełnosprawność zaś ustalony stopień niepełnosprawności datuje się w jego przypadku od "[...]"r., tj. od 64 roku życia. W dalszej kolejności organ I instancji wskazał na art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy - podnosząc, że T. H. ma przyznane, prawo do emerytury, co (w myśl wskazywanego wyżej przepisu) powoduje brak możliwości przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego. W ostatniej kolejności organ zaznaczył, że żadne z trojga dzieci J. H. nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, a to na dzieciach spoczywa obowiązek opieki nad niepełnosprawnym ojcem.
Od powyższej decyzji odwołanie wniosła Skarżąca reprezentowana przez pełnomocnika zarzucając zaskarżonej decyzji:
- naruszenie prawa materialnego, mające istotny wpływ na wydanie zaskarżonej decyzji poprzez zastosowanie normy prawnej wyrażonej w art. 17 ust. 1 b ustawy o świadczeniach rodzinnych, bez uwzględnienia okoliczności, iż wskutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/13) doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną, ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki (a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP);