Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Elblągu w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie zasad udzielania bonifikat od ceny sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz ich najemców
Sentencja

Dnia 12 maja 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2016 roku sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Elblągu z dnia 29 października 2015 roku nr X/194/2015 w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie zasad udzielania bonifikat od ceny sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz ich najemców oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewoda reprezentowany przez radcę prawnego D.S. wniósł skargę na uchwałę nr "[...]" Rady Miejskiej w "[...]" z dnia "[...]". zmieniającą uchwałę w sprawie zasad udzielania bonifikat od ceny sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz ich najemców, żądając stwierdzenia jej nieważności w części § 1 ust. 3 uchwały. W uzasadnieniu podano, że Rada Miejska w "[...]", działając na podstawie art. 68 ust. 1 pkt 7 i art. 73 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami wprowadziła zmiany do § 1 uchwały w sprawie zasad udzielania bonifikat od ceny sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz ich najemców, dodając w § 1 zmienianej uchwały ust. 6 w brzmieniu: "bonifikata nie przysługuje najemcy, który otrzymał odprawę mieszkaniową, wypłaconą na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 23 czerwca 1995r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2010r., Nr 206, poz. 1367 ze zm.)". Wskazano, że regulacja ta nie znajduje podstaw prawnych. Podniesiono, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP stanowi, iż odprawa mieszkaniowa, o której mowa w art. 47 przysługuje żołnierzowi służby stałej, który do dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie otrzymał decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 21 ust. 6, o ile nabył prawo do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej lub został zwolniony z zawodowej służby wojskowej przed upływem okresu wymaganego do nabycia uprawnień do emerytury wojskowej, w przypadku wypowiedzenia mu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ wojskowy. Natomiast art. 21 ust. 6 powołanej ustawy zawierający wyłączenia, o których wyżej mowa w pkt 3 stanowi, iż żołnierzowi zawodowemu nie przysługuje prawo do zakwaterowania, jeżeli on lub jego małżonek, z zastrzeżeniem ust. 10, nabył lokal mieszkalny od Skarbu Państwa, Agencji, albo jednostki samorządu terytorialnego z bonifikatą lub z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia. Zgodnie zaś z art. 23 ust. 9 tej ustawy odprawa mieszkaniowa nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu oraz osobom, o których mowa w ust. 3, jeżeli żołnierz skorzystał z uprawnień w przypadkach określonych w ust. 6 i art. 21 ust. 6. Zatem żołnierz zawodowy traci prawo do odprawy mieszkaniowej, jeśli nabył m.in. od gminy lokal mieszkalny z bonifikatą. Wskazano, że podstawą prawną zaskarżonej uchwały jest art. 68 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który w ust. 1b stanowi, iż w uchwale rady określa się w szczególności warunki udzielania bonifikat i wysokość stawek procentowych. Zatem w świetle powołanego przepisu Rada Miejska w "[...]" nie była uprawniona do wprowadzania podmiotowego wyłączenia uprawnienia do bonifikaty.

W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta ‘[...]", reprezentowany przez r.pr. M.G., wniósł o jej oddalenie. Podniesiono, że skarżący nie uzasadnił swoich zarzutów, a jedynie podał podstawę prawną do wprowadzenia bonifikat, czyli art. 68 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wskazano, że przepis ten nie określa szczegółowych warunków, na jakich bonifikaty mogą być udzielane, a w związku z tym bonifikata ma charakter fakultatywny (z wyjątkiem nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków oraz w sytuacjach kreślonych w art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami), a jej udzielenie co do zakresu i wysokości zależy od uznania uprawnionego organu. Zatem twierdzenia skarżącego o niedopuszczalności ograniczenia podmiotowego jest nieuzasadnione. Podano, że z treści art. 63 ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że zamiarem ustawodawcy było polepszenie sytuacji najemców lokali mieszkalnych należących do gmin poprzez umożliwienie im wykupu lokali za niewielką kwotę oraz stworzenie możliwości obrotu tymi lokalami. Przy czym ustawodawca wprowadził również możliwość żądania zwrotu udzielonej bonifikaty w przypadkach ustawowo określonych, w celu uniemożliwienia korzystania poprzez najemców nabywających lokale z bonifikatą ze swoich uprawnień wielokrotnie, o czym świadczy także zapis art. 68 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowiący że w razie zbiegu praw do bonifikat z tytułów o których mowa w ust. 1 i 3 tego artykułu stosuje się jedną bonifikatę korzystniejszą dla nabywcy lokalu. Podniesiono, że art. 68 ustawy o gospodarce nieruchomościami jest zbliżony w części dotyczącej zakazu korzystania z ulgi na cele mieszkaniowe częściej niż jednokrotnie z zapisem określonym w art. 21, 23 i 47 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP. W szczególności art. 21 ust. 6 i art. 23 ust. 1 lit. b w sposób jednoznaczny określają brak uprawień osób tam wskazanych do skorzystania z pomocy na cele mieszkaniowe więcej niż jednokrotnie. Zapis ten jednoznacznie nawiązuje do bonifikaty udzielonej żołnierzowi lub jego małżonce przy nabyciu prawa własności lokalu mieszkalnego od gminy stwierdzając, iż w takim przypadku żołnierzom nie przysługuje prawo do zakwaterowania. Powołano się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2015r., w którym Sąd wskazał na to, że pomoc ze środków publicznych udzielna uprawnionym osobom na cele mieszkaniowe powinna być udzielana jednokrotnie, gdyż wielokrotne jej udzielenie stanowi nadużycie niezgodne z celem, na jaki system tej pomocy został stworzony. Zatem zapis znajdujący się w zaskarżonej uchwale, zmierzający do zapobieżenia skorzystania z ulg i bonifikat mieszkaniowych, a więc ze środków publicznych w sposób nieuprawniony, jest zgodny z ratio legis art. 68 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Strona 1/3