Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2009 roku sprawy ze skargi B. D. i S. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o samodzielności lokali oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) oraz art. 144 w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako: k.p.a.), utrzymało w całości w mocy postanowienie z dnia "[...]", nr "[...]", wydane z upoważnienia Prezydenta Miasta przez Dyrektora Wydziału Architektury i Planowania Przestrzennego odmawiające wydania zaświadczenia o samodzielności lokali mieszkalnych nr "[...]" położonych w budynku przy ul. "[...]" w "[...]".
W uzasadnieniu decyzji Kolegium opisało ustalenia dokonane w sprawie. Jak wskazało, wnioskiem z dnia "[...]" B. i S. D., powołując się na art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, zwrócili się do Urzędu Miasta o wydanie zaświadczenia potwierdzającego, że lokale nr "[...]" położone w budynku przy ul. "[...]" w "[...]", powstałe po podziale lokalu mieszkalnego nr "[...]", są samodzielnymi w rozumieniu przepisów powyższej ustawy. W uzasadnieniu podali, że w "[...]" lokal nr "[...]" będący uprzednio użytkowym stał się mieszkalnym. Do wniosku załączyli opinię stwierdzającą, że wymienione powyżej lokale są samodzielnymi.
Postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]", Dyrektor Wydziału Architektury i Planowania Przestrzennego odmówił wydania zaświadczenia o samodzielności lokali mieszkalnych nr "[...]" położonych w budynku przy ul. "[...]" w "[...]". W uzasadnieniu podniósł, że w dniu "[...]" wnioskodawcy zgłosili zamiar podziału lokalu mieszkalnego nr "[...]" na trzy lokale mieszkalne w budynku mieszkalnym przy ul. "[...]" w "[...]". Jednakże decyzją z dnia "[...]" Prezydent Miasta zgłosił sprzeciw co do zamierzonego przedsięwzięcia inwestycyjnego wskazując, że na planowane prace winno być udzielone pozwolenie na budowę, a nie wyłącznie zgłoszenie. Tym samym, jak wskazał, brak jest podstaw do wydania zaświadczenia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie B. i S. D. zarzucili rozstrzygnięciu organu pierwszej instancji, że zostało wydane z naruszeniem art. 2 ustawy o własności lokali, jak też z naruszeniem art. 6, 7, 8, 9, 217 i 218 k.p.a. W uzasadnieniu podali, że w przypadku kiedy lokale spełniają kryteria ustawowe organ jest zobowiązany wydać zaświadczenie potwierdzające ich samodzielność. Okoliczność, że w innym postępowaniu został zgłoszony sprzeciw co do planowanego podziału nie ma w tym wypadku znaczenia. Podstawę do wydania negatywnego rozstrzygnięcie może stanowić wyłącznie wykazanie, że lokal nie spełnia wymogów, aby uznać go za samodzielny, a przepisy prawa budowlanego nie mają w tym wypadku zastosowania. Wskazali również, ze wydanie zakwestionowanego rozstrzygnięcia jest w głównej mierze zawinione przez osoby zatrudnione w administracji publicznej.
Przedstawiając motywy rozstrzygnięcia z dnia "[...]" Kolegium wskazało, iż stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, może stanowić odrębną nieruchomość. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Podniosło, iż nie budzi wątpliwości okoliczność, że po uzyskaniu zaświadczenia o samodzielności dany lokal może być przedmiotem odrębnego obrotu (odrębna nieruchomość). Tym samym aby możliwe było wydanie zaświadczenia w pierwszej kolejności właściwy organ musi zbadać, czy zaistniały formalnoprawne przesłanki pozwalające na ocenę, czy dany lokal jest samodzielny. W przypadku kiedy po wybudowaniu lokalu, który jest samodzielnym następuje wtórny jego podział dla uzyskania zaświadczenia, w zależności od stanu faktycznego, konieczne jest bez wątpienia to, aby prace mające na celu wydzielenie faktyczne lokali były legalne, tj. zostały zgłoszone, bądź uzyskano na nie pozwolenie na budowę. W niniejszej sprawie właściwy organ wydał decyzję sprzeciwiającą się prowadzeniu prac budowlanych mających na celu wyodrębnienie z lokalu nr "[...]" trzech lokali mieszkalnych bowiem wymagane jest pozwolenie na budowę, a nie jedynie zgłoszenie. Dodało, iż skarżący nie przeczą temu, że rozstrzygnięcie to obecnie funkcjonuje w obrocie prawnym, a podają jedynie, że wydanie negatywnej decyzji w jednym postępowaniu nie może mieć wpływu na inne. Dlatego też, o ile prace budowlane zostały faktycznie wykonane, były prowadzone bez wymaganego pozwolenia, a w takim wypadku wydanie zaświadczenia o samodzielności jest niedopuszczalne. Nie można bowiem w jednym postępowaniu, którego wynik skutkuje powstaniem bądź nie odrębnej nieruchomości, legalizować działania, które nie znajduje ochrony w obowiązującym porządku prawnym. Dodało także, iż nie zasługują na uwzględnienie zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego, bowiem postępowanie w przedmiocie wydania bądź nie zaświadczenia jest postępowaniem szczególnym, do którego ogólne zasady postępowania stosuje się wyłącznie w ograniczonym zakresie.