Dnia 21 czerwca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 czerwca 2022 roku sprawy ze skargi R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Decyzją z 4 listopada 2021 r. wydaną z upoważnienia Burmistrza L. przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w L. (dalej jako: organ I instancji), na podstawie art. 3, art. 4, art. 17 ust. 1 pkt 1, art. 20 ust. 3, art. 23 ust. 1, art. 24 ust. 3a i ust. 4 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity na dzień wydania decyzji Dz.U. z 2020 r., poz. 111 ze zm., dalej jako: u.ś.r.), odmówiono przyznania R.K. (dalej jako: strona, wnioskodawca lub skarżący) świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką. W uzasadnieniu podano, że wnioskiem z 13 października 2021r. strona wniosła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, dołączając orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności z 26 stycznia 2007 r., z którego wynika, że matka wnioskodawcy została zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe, przy czym daty powstania niepełnosprawności nie da się ustalić. W oparciu o przeprowadzony wywiad środowiskowy ustalono, że osoba niepełnosprawna - z uwagi na swój wiek (87 lat) i stan zdrowia - wymaga całodobowej opieki, którą sprawuje nad nią wnioskodawca. W ocenie organu I instancji nie zostały jednak spełnione przesłanki do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego określone w art. 17 ust. 1b) u.ś.r., bowiem w przedłożonym orzeczeniu potwierdzającym powstanie niepełnosprawności matki wnioskodawcy nie wskazano daty powstania niepełnosprawności, zaś zgodnie z powołanym przepisem warunkiem do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest, aby niepełnosprawność osoby pozostającej pod opieką powstała nie później niż do ukończenia przez nią 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Organ I instancji wyjaśnił przy tym że znany jest mu wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/13), jednakże zgodnie z zasadą legalizmu wyrażoną w art. 6 k.p.a. organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa, a kwestionowany przepis nadal obowiązuje i organy administracji publicznej mają obowiązek go stosować. Ustalono także, że decyzją z 11 grudnia 2020 r. przyznano stronie świadczenie w formie specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad matką. Zgodnie zaś z art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r. świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone m.in. prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Wskazano przy tym, że w złożonym wniosku o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego strona dokonała wyboru świadczenia, stosownie do treści art. 27 ust. 5 u.ś.r., i jednocześnie wniosła o uchylenie decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy na końcowym etapie postępowania oraz niewstrzymywanie wypłacania specjalnego zasiłku opiekuńczego. Jednakże w dniu 18 października 2021 r. strona ponownie złożyła wniosek o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad matką na nowy okres zasiłkowy 2021/2022.