Dnia 14 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2011 roku sprawy ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie prawa do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że w kwietniu 2010 r. J. W. zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej o objęcie go ubezpieczeniem zdrowotnym.
Decyzją z dnia 21 czerwca 2010 r. Burmistrz odmówił J. W. prawa do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej. Na skutek wniesionego odwołania decyzja ta została uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. U podstaw tego rozstrzygnięcia legło to, że organ nie zakomunikował stronie faktów powszechnie znanych mu z urzędu, a powołał się na nie w decyzji.
Pismem z dnia 25 października 2010 r. J. W. został poinformowany, iż faktem znanym organowi z urzędu jest występująca dysproporcja pomiędzy udokumentowaną wysokością dochodu skarżącego, a jego sytuacją majątkową.
W dniu 12 listopada 2010 r. Burmistrz wydał decyzję, w której ponownie odmówił J. W. prawa do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej.
W uzasadnieniu decyzji przedstawiono dane z wywiadu środowiskowego wskazując również na to, że postępowanie w sprawie przyznania skarżącemu statusu osoby bezrobotnej zostało zawieszone. Organ wskazał na mający zastosowanie w sprawie przepis art. 12 ustawy o pomocy społecznej mówiący o tym, że w przypadku dysproporcji między udokumentowaną wysokością dochodu, a sytuacją majątkową osoby można odmówić przyznania świadczenia. J. W. nie wykazuje, żadnego dochodu, posiada natomiast mieszkanie i zabudowaną działkę budowlaną co świadczy o dysproporcji między wysokością deklarowanego dochodu, a faktyczną sytuacją majątkową. Przy ustaleniach dotyczących dysproporcji powołano się na fakty znane organowi z urzędu w związku z licznymi postępowaniami jakie były prowadzone dotychczas.
Od powyższej decyzji odwołał się J. W. wnosząc, jak się wydaje, o jej uchylenie.
W uzasadnieniu odwołania skarżący zarzucił, że uzasadnienie decyzji to kłamstwa i nic w niej nie wykazano. Organ nie zrobił też niczego, aby sprawdzić czy występująca dysproporcja może pomóc w przezwyciężeniu trudnej sytuacji. Nadto w odwołaniu zostały zawarte oskarżenia dotyczące osób zajmujących się sprawą.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 28 lutego 2011r. u trzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium powołało się na art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych mówiący o tym, że prawa do takich świadczeń mają osoby spełniające kryterium dochodowe i co do których nie stwierdzono okoliczności z art. 12 ustawy o pomocy społecznej. Przepisy ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych mają charakter obligatoryjny, dlatego też organ jeżeli stwierdzi dysproporcję między deklarowanymi dochodami, a posiadanymi zasobami nie może wydać decyzji potwierdzającej prawo do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej. U skarżącego taka dysproporcja występuje i odpowiednie wykorzystanie zgromadzonych dość znacznych zasobów materialnych może spowodować, że nie będzie on korzystał ze świadczeń pomocy finansowanych przez ogół społeczeństwa. Drogę do korzystania z bezpłatnych świadczeń zdrowotnych dałoby skarżącemu zarejestrowanie się jako osoby bezrobotnej, ale nie chce on zrezygnować z zarejestrowanej działalności gospodarczej.