Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w przedmiocie uzgodnienia koncesji na wydobywanie kruszywa
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi D. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie uzgodnienia koncesji na wydobywanie kruszywa oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia "[...]" stwierdziło nieważność postanowienia Wójta Gminy z dnia "[...]" w przedmiocie uzgodnienia koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego ze złoża przez firmę A.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że postanowienie to zostało wydane z rażącym naruszeniem przepisu art. 16 ust. 5 ustawy Prawo geologiczne i górnicze.

W myśl tego przepisu uzgodnienie z wójtem w sprawie udzielenia koncesji następuje na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Kryteria te są bezwzględnie wiążące i to, że dla przedmiotowego terenu została wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy nie mogło być podstawą uzgodnienia. Z uwagi na brak planu sprawa winna być rozpoznana w oparciu o studium, zaś postanowienie wójta w ogóle nie odnosi się do tego kryterium.

Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy złożył D. M.. Wskazał on, że rażące naruszenie prawa jest zjawiskiem o charakterze wyjątkowym i brak jest podstaw do sformułowania takiego zarzutu wobec postanowienia Wójta Gminy. Kolegium nie powinno się ograniczać do normy art. 16 ust. 5 Prawa geologicznego i górniczego, ale uwzględnić także przepisy Konstytucji, art. 4 i 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 8, 9 i 11 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Do rozbieżności dochodzi zwłaszcza między przepisem art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a art. 16 ust. 5 cytowanej wyżej ustawy, gdyż pierwszy z tych przepisów stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania określenie sposobów zagospodarowania terenu następuje w drodze decyzji. Dlatego też można się zastanawiać czy w świetle art. 87 ust. 1 i 2 Konstytucji oraz art. 9 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym część zapisów ustawy Prawo geologiczne i górnicze nie jest niezgodna z Konstytucją. Nie można zapominać o treści art. 5 kodeksu cywilnego jak również o tym, że rozstrzyganie wątpliwości interpretacyjnych powinno być na rzecz, a nie przeciwko prawom i wolnościom obywateli. W sprawie tej natomiast mamy do czynienia z przepisami, które w zależności od różnej interpretacji pozwalają na wyprowadzenie różnych wniosków.

Postanowieniem z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy.

W uzasadnieniu postanowienia wyjaśniono jakimi przesłankami należy się kierować aby można było mówić o rażącym naruszeniu prawa. Działalność gospodarcza, o którą ubiegał się skarżący to działalność polegająca na wydobywaniu kopalin ze złóż. Treść przepisu na mocy, którego możliwe jest uzgodnienie nie ma szczególnie skomplikowanego charakteru i nie jest dopuszczalne stosowanie innych kryteriów niż przewidziane w ustawie. Pozostawienie w obrocie ocenianego postanowienia prowadziłoby do tego, że wójt na podstawie wydanej decyzji wkroczyłby w rzeczywistości w kompetencje władcze rady gminy.

Strona 1/4