Sprawa ze skargi na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie przyznanie uprawnień kombatanckich
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Asesor WSA Irena Szczepkowska Asesor WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant Grzegorz Klimek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lipca 2006r. sprawy ze skargi S. R. na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie przyznanie uprawnień kombatanckich - zawieszenia postępowania I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie z dnia "[...]" roku; II. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. orzeka, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu. WSA/wyr. l - sentencja wyroku

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2005r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zawiesił z urzędu postępowanie administracyjne w przedmiocie przyznania S. R. uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu organ podniósł, iż decyzją z dnia 21 czerwca 2005r. Kierownik Urzędu odmówił wnioskodawcy przyznania uprawnień kombatanckich, a strona w ustawowym terminie złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. W toku postępowania odwoławczego organ ujawnił oświadczenia świadków, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że są przerobione. Wskazano, iż w tych okolicznościach, w ocenie organu, ma zastosowanie art. 97 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego. Podniesiono, iż oświadczenia świadków stanowią istotne źródło dowodowe i nie jest możliwe wydanie decyzji w sytuacji, gdy istnieją uzasadnione wątpliwości co do ich autentyczności. Organ podniósł także, iż w tej sprawie skierowane zostało zawiadomienie do prokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Postępowanie winno być zatem zawieszone do czasu uzyskania stanowiska organu powołanego do ścigania przestępstw.

S. R. w zażaleniu na postanowienie o zawieszeniu postępowania podniósł, iż czuje się pokrzywdzony podejrzeniami dotyczącymi nieautentyczności zeznań świadków, którzy mogą nie pamiętać wszystkich szczegółów z odległej przeszłości. Wskazał także, że okres wojny i pobyt w obozie odcisnęły piętno na całym jego życiu. Ponadto zapewnił, iż oświadczenia świadków są prawdziwe.

Postanowieniem z dnia 17 lutego 2006r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy własne postanowienie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Wyjaśnił, iż ocena podanych we wniosku okoliczności będzie możliwa dopiero po dokonaniu przez organy ścigania weryfikacji prawdziwości oświadczenia świadka W. G., dołączonego do akt przez skarżącego dla potwierdzenia zasadności złożonego przez niego wniosku.

Na to postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nieformalną skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wniósł S. R., domagając się ponownego rozpatrzenia złożonych przez niego dokumentów i dołączając dodatkowo oświadczenia trzech świadków.

W odpowiedzi na skargę Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację. Podniósł, iż na skutek zawiadomienia organu skierowanego do Prokuratury Rejonowej w P., toczy się postępowanie w sprawie przedłożenia fałszywego oświadczenia świadka W. G. W związku z tym, w ocenie organu, do czasu uzyskania stanowiska organu powołanego do ścigania przestępstw nie jest możliwe wydanie decyzji w niniejszej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Podnieść należy, iż w myśl art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz. 1269) sądy administracyjne sprawują kontrolę wykonywania administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Rozpoznając skargę na decyzję bądź postanowienie Sąd dokonuje oceny, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie zostały naruszone przepisy prawa materialnego bądź też procesowego, obowiązujące w dacie orzekania przez organ administracji, jeżeli mogło mieć to wpływ na treść rozstrzygnięcia.

Strona 1/2