Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Protokolant st. sekretarz sądowy Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2011 r. sprawy ze skargi M. L. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie rozbiórki budynku gospodarczego oddala skargę.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia 4 stycznia 2011r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego - powołując między innymi art. 48 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane - nakazał M. L. rozbiórkę budynku gospodarczego wybudowanego w warunkach samowoli budowlanej w miejscowości N., gmina O. (działka nr "[...]"). W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji podał, iż w wyniku oględzin, przeprowadzonych w dniu 29 czerwca 2010r. ustalono, że na wskazanej działce wybudowano bez pozwolenia na budowę budynek gospodarczy. Budynek ten znajduje się w stanie surowym, jest parterowy z poddaszem, całkowicie podpiwniczony o wymiarach 5,95 x 11,95m (5,95 x 16,05m łącznie z zadaszonym tarasem). Wysokość w świetle kondygnacji piwnicy około 2,90m, wysokość w świetle kondygnacji parteru (do deskowania stropu nad parterem) około 2,97m. Piwnice wykonane z bloczków betonowych, ściany powyżej stanu zerowego z bloczków ceramicznych, stropy żelbetonowe wylewane na mokro, dach dwuspadowy pokryty papą na pełnym deskowaniu. Wysokość budynku od poziomu terenu, mierzona od strony ulicy - 7,20m. Organ I instancji wskazał przy tym, że pismem z dnia 14 kwietnia 2010r. (data wpływu do organu 19 kwietnia 2010r.) poprzedni inwestor zgłosił Staroście P. remont budynku gospodarczego, polegający na wymianie pokrycia i poszycia dachowego, wymianie stolarki okiennej i drzwiowej, wykonaniu nowych elewacji. Organ dodał, że w wyniku tych ustaleń zostało wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne, lecz inwestor mimo nałożenia (postanowieniem z dnia 2 sierpnia 2010r.) obowiązku przedstawienia stosownych dokumentów w celu umożliwienia legalizacji budynku, nie dostarczył wymaganych dokumentów, co w świetle art. 48 ust. 4 ustawy Prawo budowlane, zobowiązywało organ do wydania nakazu rozbiórki.
W odwołaniu od powyższej decyzji M. L. podał, że w dniu 17 czerwca 2010r. została mu darowana działka, na której zlokalizowany był oprócz budynku mieszkalnego sporny budynek gospodarczy murowany, podpiwniczony z poddaszem użytkowym, o powierzchni użytkowej 240m² na trzech kondygnacjach oraz dwa tarasy o powierzchni użytkowej około 50m². Dodał, że poprzedni właściciel oświadczył, że prowadził prace budowlane na podstawie zgłoszenia złożonego do Starostwa Powiatowego w P. w dniu 19 kwietnia 2010r., co pozwalało mu pozostawać w przekonaniu, że obiekt został wybudowany legalnie. Zarzucił, że organ I instancji oparł się na oświadczeniach osób trzecich, zupełnie nie związanych ze sprawą i nie będących stroną. Podniósł, że sporny budynek nie został wybudowany a jedynie wyremontowany na podstawie zgłoszenia, co oznacza, że niniejsze postępowanie może być prowadzone w trybie ewentualnego odstępstwa od zgłoszenia (art. 50, 51 Prawa budowlanego), a nie w trybie samowoli budowlanej (art. 48, 49 Prawa budowlanego).
Decyzją z dnia 25 lutego 2011r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że niespełnienie wymagań określonych w art. 48 ust. 3 ustawy Prawo budowlane, polegające na nieprzedłożeniu organowi nadzoru budowlanego przez inwestora stosownych dokumentów, obliguje ten organ do wydania nakazu rozbiórki samowolnie wybudowanego budynku. Odnosząc się do argumentów podniesionych w odwołaniu, organ wskazał, że ustalony stan faktyczny sprawy jest całkowicie odmienny od czynności opisanych w zgłoszeniu, a z załączonych do akt zdjęć jednoznacznie wynika, że budynek będący przedmiotem postępowania jest całkowicie nowym obiektem, postawionym od podstaw. Wskazał przy tym, że załączone do zgłoszenia zdjęcia mającego zostać wyremontowanym budynku kompletnie różnią się od obiektu sfotografowanego w trakcie analizowanego postępowania. Zauważył także, że sporny budynek znajduje się w stanie surowym, co wyklucza uznanie wykonanych robót za remont, jak również inna była bryła tego obiektu. W tych okolicznościach, zastosowanie przez organ I instancji procedury określonej w art. 48 Prawa budowlanego uznano za prawidłową. Organ odwoławczy podkreślił ponadto, że w analizowanym postępowaniu nie może mieć zastosowania przytoczona przez stronę definicja remontu, gdyż warunkiem remontu jest wykonywanie robót budowlanych w istniejącym obiekcie budowlanym, a nie rozebranie starego obiektu i wybudowanie nowego od podstaw, nawet jeśli jest identyczny jak poprzedni, co jednak nie zaistniało w niniejszej sprawie. Odnosząc się do zarzutu oparcia się na oświadczeniach niewłaściwych osób, organ przytoczył treść art. 75 § 1 kpa oraz wyjaśnił, że podstawę wydania rozstrzygnięcia stanowiły przede wszystkim dokumenty zebrane w wyniku oględzin oraz dostarczone ze Starostwa Powiatowego.