Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant aplikant prokuratorski Robert Szamotuło po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2016 r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.
Decyzją z dnia "[...]’ r. Prezydent Miasta ustalił na rzecz Przedsiębiorstwa A, dalej powoływanej jako "Spółka", odszkodowanie z tytułu przejęcia z mocy prawa, na własność Gminy, działki nr "[...]" (obręb "[...]"), o pow. 0,0778 ha, w łącznej kwocie 260.020,00. Do wypłaty odszkodowania, jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna, zobowiązano Gminę.
W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podał, że Prezydent decyzją Nr "[...]" z dnia "[...]" r. udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie drogi gminnej ulicy T. (od ul. B. do węzła Południowej Obwodnicy Miasta) w O. Powyższą decyzją objęta została działka nr "[...]", przejęta pod drogę, stanowiąca własność Spółki. Powołując się na przepisy art. 12 ust. 4, i 4f, art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2031), art. 130, art. 134 ust. 1-4, art. 154 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm.), dalej powoływanej jako "u.g.n.", oraz § 36 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.), dalej powoływanego jako "rozporządzenie", organ administracji wyjaśnił, że przedmiotowa działka stała się własnością Gminy, co skutkowało obowiązkiem ustalenia na rzecz Spółki odszkodowania za tę nieruchomość. Na zlecenie organu, rzeczoznawca majątkowy wycenił prawo własności przedmiotowego gruntu i wartość odtworzeniową części składowych nieruchomości (budowli, nasadzeń) przejętych przez Gminę, ustalając wartość prawa własności nieruchomości na kwotę 172.568 zł zł, zaś wartość części składowych nieruchomości na kwotę 87.452 zł według stanu na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej i poziomu cen na dzień wydania tej decyzji. Do określenia wartości rynkowej prawa własności gruntu biegły zastosował podejście porównawcze, metodę porównywania parami, zaś do wyceny części składowych gruntu rzeczoznawca zastosował podejście kosztowe, metodę kosztów odtworzenia, technikę wskaźnikową. Wartość nasadzeń została określona jako suma wartości bieżącej roślin, obliczonej na podstawie kosztów inwestycyjnych z uwzględnieniem odpisów amortyzacyjnych i wartości utraconych korzyści. Organ pierwszej instancji stwierdził, że wysokość odszkodowania odpowiada wartości rynkowej nieruchomości, a obowiązujące przepisy nie operują kwotą brutto przy wypłacie odszkodowania. Nie było zatem przesłanek, aby wartość rynkową nieruchomości przedstawioną przez rzeczoznawcę powiększyć o podatek VAT. W ocenie organu, wycena nieruchomości została sporządzona prawidłowo i mogła stanowić podstawę do ustalenia wartości odszkodowania.
W odwołaniu, złożonym od decyzji Prezydenta, Spółka zarzuciła, że organ pierwszej instancji wadliwie przyjął, że przyznana kwota odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości nie podlega powiększeniu o podatek VAT. Spółka nie zgodziła się ze stanowiskiem, że podatek VAT wliczony jest w cenę transakcyjną, a tym samym pomniejsza wysokość przyznanego odszkodowania. W ocenie odwołującej się, jest to niezgodne z art. 7 ust. 1 pkt 1 i art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r., nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), z których wynika, że wartość gruntu stanowi podstawę opodatkowania tym podatkiem. Spółka powołała się w tym zakresie na orzecznictwo NSA, w szczególności tezy zawarte w wyrokach NSA z dnia: 15 września2014r.,sygn.akt. I FSK 1254/13, 8 września 2014 r., sygn. akt FSK 1211/12, 1 kwietnia 2014 r., sygn. akt. II OSK 2746/12 oraz interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 lutego 2009 r., nr ILPP1/443-1062/08-2/BP.