Dnia 10 marca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2015 roku sprawy ze skargi Gminy Tolkmicko na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 6 listopada 2014 roku nr PN.4131.215.2014 w przedmiocie uchwały Nr LII/421/14 Rady Miejskiej w Tolkmicku z dnia 30 września 2014 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w obrębie geodezyjnym Przybyłowo - oddala skargę.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 6 listopada 2014 r., nr PN.4131.215.2014, Wojewoda Warmińsko-Mazurski stwierdził nieważność uchwały Nr LII/421/14 Rady Miejskiej w Tolkmicku (dalej zwanej Radą Miejską) z dnia 30 września 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w obrębie geodezyjnym Przybyłowo (dalej zwanej uchwałą lub planem). W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ nadzoru podał, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm. - dalej: u.p.z.p.), plan miejscowy sporządza się w skali 1:1000, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500 lub 1:2000, zaś w przypadkach planów miejscowych, które sporządza się wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy, dopuszcza się stosowanie map w skali 1:5000. Wskazał, że Rada Miejska uchwaliła plan, którego rysunek sporządzono w formie dwóch załączników graficznych na mapach odpowiednio w skali 1:5000 (zał. 1) oraz 1:1000 (zał. 2). Zauważył, że wprawdzie w planie wprowadzono zakaz zabudowy (w § 1 ust. 2 uchwały) oraz w § 8 pkt 1 określono tereny, na których obowiązuje zakaz zabudowy wskazując przy tym, że jako zabudowę rozumie się ogół budynków na działce, to jednocześnie dopuszczono dla terenów ujętych w załączniku nr 1 do uchwały (sporządzonego w skali 1:5000) lokalizację zagospodarowania niezbędnego dla rozwoju funkcji agroturystycznych w istniejących gospodarstwach rolnych, hodowlanych lub ogrodniczych oraz gospodarstwach leśnych (§ 3 ust. 3 uchwały). W związku z tym, w ocenie organu nadzoru, uchwałę podjęto z istotnym naruszeniem art. 16 ust. 1 u.p.z.p., gdyż wprowadzony przez Radę Miejską zakaz zabudowy, uzasadniający sporządzenie rysunku planu w skali 1:5000, nie jest zakazem zupełnym, o czym oprócz brzmienia § 3 ust. 1 pkt 1 oraz § 8 pkt 1 uchwały świadczy także uzasadnienie uchwały. Za konstatacją taką, zdaniem organu nadzoru, przemawia także nieuprawnione zawężenie w § 8 pkt 1 uchwały zakazu zabudowy jedynie do budynków, co pozostaje w sprzeczności z art. 3 pkt 6 w zw. z art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, łączącymi pojęcie budowy z pojęciem obiektu budowlanego rozumianego, oprócz budynku, także jako budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt małej architektury.
Ponadto organ nadzoru ocenił, że plan zawiera również inne istotne naruszenia prawa odnoszące się do zasad jego sporządzania. Podniósł, że Rada Miejska, ustalając w § 6 pkt 3 uchwały, zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej, przekroczyła granice władztwa planistycznego gminy, gdyż uregulowała - i to w sposób odmienny - materię zawartą w art. 31 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Podkreślił, że wprowadzanie modyfikacji regulacji zawartych w aktach wyższego rzędu, czy ich inkorporowanie do aktów prawa miejscowego, należy uznać z punktu widzenia techniki prawodawczej za bezwzględnie niedopuszczalne.