Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant st. sekretarz sądowy Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2011 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Uczelnianej Odwoławczej Komisji Stypendialnej Uniwersytetu z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie stypendium mieszkaniowego oddala skargę.
Decyzją z dnia "[...]" Wydziałowa Komisja Stypendialna przy Uniwersytecie, na podstawie art. 173 ust. 1 pkt 1, 6 i 7, art. 182 ust. 1 i 3, art. 186 ust. 1 i art. 207 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) w związku z art. 104 i 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1078 ze zm., dalej jako: k.p.a.) w związku z § 8-11 Regulaminu ustalania wysokości, przyznawania i wypłacania świadczeń pomocy materialnej dla studentów, stanowiącego załącznik do zarządzenia Rektora z dnia "[...]", przyznała M.K. - na rok akademicki 2010/2011 - stypendium socjalne w wysokości 60,20 zł miesięcznie, stypendium na wyżywienie w wysokości 110 zł miesięcznie oraz nie przyznała stypendium mieszkaniowego.
Uzasadniając odmowę przyznania stypendium mieszkaniowego podano, że żona studenta posiada tytuł prawny do lokalu znajdującego się na terenie "[...]". W aktach sprawy znajduje się bowiem akt notarialny z dnia "[...]", Nr "[...]", z którego wynika, że od "[...]" żona studenta jest w posiadaniu lokalu mieszkalnego, a od "[...]" (data sporządzenia aktu) jest właścicielką tego mieszkania. Wskazano, iż zgodnie z art. 182 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, student studiów stacjonarnych znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej może otrzymywać stypendium mieszkaniowe z tytułu zamieszkania w domu studenckim lub w obiekcie innym niż dom studencki, jeżeli codzienny dojazd z miejsca stałego zamieszkania do uczelni uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie. W związku z powyższym, na podstawie obowiązujących przepisów (art. 182 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w zw. z § 9 ust. 1 wyżej cyt. Regulaminu), nie ma możliwości przyznania stypendium mieszkaniowego osobie, która jest małżonkiem prawnego właściciela lokalu, w którym zamieszkuje podczas pobierania nauki, gdyż nie ma spełnienia przesłanki utrudnień w studiowaniu spowodowanych codziennym dojazdem do uczelni, mającej siedzibę w "[...]", który to zdaniem organu, jest miejscem stałego zamieszkania studenta.
Z powyższą decyzją nie zgodził się M. K. zarzucając, że organ w sposób lakoniczny podszedł do ustalenia stanu faktycznego sprawy.
Po rozpatrzeniu odwołania M. K. od decyzji z dnia "[...]", Uczelniana Odwoławcza Komisja Stypendialna decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", utrzymała w mocy decyzję Wydziałowej Komisji Stypendialnej w sprawie przyznania M. K. stypendium socjalnego i stypendium na wyżywienie oraz odmowy przyznania stypendium mieszkaniowego w roku akademickim 2010/2011. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia podano art. 173 ust. 1 pkt 1, 6 i 7, art. 179 i art. 182 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, art. 104 i 107 k.p.a. oraz § 8-11 Regulaminu ustalania wysokości, przyznawania i wypłacania świadczeń pomocy materialnej dla studentów.
Uzasadniając odmowę przyznania stypendium mieszkaniowego stwierdzono m.in., że na podstawie zgromadzonych dokumentów oraz przeprowadzonego postępowania dowodowego ustalono, że miejscem stałego zamieszkania M. K., na dzień ubiegania się o stypendium mieszkaniowe, jest miasto "[...]". Podniesiono, że w orzecznictwie przyjmuje się, iż wyznacznikami stałego miejsca zamieszkania w rozumieniu prawa cywilnego jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze faktyczne przebywanie w danej miejscowości (corpus), po drugie zaś zamiar stałego tam pobytu (animus). Pierwsze jest okolicznością obiektywną, którą da się bez problemu wykazać. Natomiast drugie jest okolicznością subiektywną i ściśle uzależnioną od konkretnej osoby fizycznej. Wskazano, powołując się na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1978 r. (sygn. IV CR 242/78), iż kryterium pomocniczym w ustaleniu okoliczności czasowego lub stałego miejsca zamieszkania jest fakt, czy dane miejsce stanowi centrum (główny ośrodek) życiowej działalności danej osoby. Wskazano, że w przypadku skarżącego i jego rodziny (żony i dziecka) takim ośrodkiem niewątpliwie jest "[...]", bowiem już sam fakt posiadania aktu własności lokalu przez żonę skarżącego oraz zamieszkiwania w lokalu wiąże całą rodzinę z miastem poprzez zobowiązania w stosunku do gminy (np. przynależność do wspólnoty mieszkaniowej, umowy z Miejskim Przedsiębiorstwem Energetyki Cieplnej, umowy z koncernem energetycznym, obowiązek podatkowy w stosunku do Urzędu Miasta z tytułu posiadanej nieruchomości i inne). Ponadto, z akt sprawy wynika również, że do miejsca wskazywanego przez skarżącego, jako miejsce stałego zamieszkania, jeździ on tylko raz na trzy miesiące. Domniemywać zatem można, że są to wyjazdy w celu odwiedzin rodziny oraz wykonania drobnych prac administracyjnych, a nie stałego zamieszkania. Poza tym dziecko skarżącego uczęszcza do żłobka w "[...]", ma lekarza rodzinnego w "[...]", zasiłek rodzinny na dziecko żona skarżącego pobiera w "[...]" (zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych wniosek o zasiłek składa się w urzędzie gminy lub miasta właściwym ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o zasiłek). Dlatego też zapewnienia skarżącego, że jego miejscem zamieszkania jest miejscowość "[...]", gdzie posiada gospodarstwo rolne nie są przekonywujące gdyż, jak wynika ze zgromadzonych w sprawie materiałów, codzienne prace w gospodarstwie wykonywane są przez osoby trzecie, a funkcje skarżącego ograniczają się do pełnienia zadań administracyjnych (np. składanie wniosków do ARiMR). Zatem posiadanie gospodarstwa w innej miejscowości nie wyklucza możliwości zamieszkiwania w "[...]". Dodatkowo podnoszona przez skarżącego kwestia, że nie ma on tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego nie jest przekonująca, gdyż zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, prawo do mieszkania przysługujące jednemu z małżonków uprawnia do korzystania z tego mieszkania drugiemu, w celu zaspokajania potrzeb rodziny. Konkludując organ wskazał, że jeśli "[...]" jest miejscem zamieszkania skarżącego, to nie jest spełniony warunek utrudnionego codziennego dojazdu do uczelni wynikający z zapisu art. 182 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, niezbędny do przyznania stypendium mieszkaniowego.