Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2019 r. sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję.
Z przekazanych akt sprawy wynika, że K Z zarejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy w B (dalej jako: PUP) w dniu "[...]"r. Oświadczyła, że od dnia "[...]"r. do dnia "[...]"r. otrzymywała specjalny zasiłek opiekuńczy w związku z opieką nad ojcem Z Z, obecnie nie pobiera zasiłku, ponieważ ojciec zmarł.
Decyzją z dnia "[...]" r. nr. "[...]" Starosta B orzekł o uznaniu K Z z dniem "[...]"r. za osobę bezrobotną i odmówił przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, powołując się na art. 71 ust. 2 pkt. 9 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 1149 ze zm.), dalej jako: "u.p.z.i.r.p.".
W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 71 ust.2 pkt. 9 tej ustawy prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, z zastrzeżeniem art. 75, jeżeli: nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy, propozycji stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, szkolenia, prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni pobierał świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, lub zasiłku dla opiekuna na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, jeżeli utrata prawa do nich była spowodowana śmiercią osoby, nad którą opieka była sprawowana. Z posiadanych dokumentów wynika, że w dniu rejestracji zainteresowana spełniała warunki uznania za osobę bezrobotną, jednakże nie posiada okresu uprawniającego do przyznania prawa do zasiłku, albowiem utrata świadczenia z tytułu pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad Z Z nie była spowodowana śmiercią osoby nad którą opieka była sprawowana.
Od decyzji tej skarżąca złożyła odwołalnie, w którym zakwestionowała wydane rozstrzygnięcie. Wyjaśniła m.in. że jej świadczenie nie zostało przedłużone tylko z powodu opieszałości działania organów. Podkreśliła, że wszystkie okoliczności sprawy wskazują, że w przypadku merytorycznego rozpatrzenia sprawy doszło by do kontynuacji jej uprawnienia do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Podała, że bez jej winy nie została zachowana ciągłość jej świadczenia i nie może to rzutować na jej sytuację. Z uwagi na powyższe okoliczności odmowę przyznania jej zasiłku uznała za nieuzasadnioną.
Decyzją z dnia "[...]"r. nr "[...]" Wojewoda W, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2018r., poz. 2096) w związku z art. 10 ust. 7 pkt 2 i art. 71 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1149 z późn.zm), orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji.