Sprawa ze skargi Gminy Mrągowo na zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie w przedmiocie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Mazurska Ostoja Żółwia Baranowo PLH280055
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2017 r. sprawy ze skargi Gminy Mrągowo na zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 20 marca 2015 r. w przedmiocie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Mazurska Ostoja Żółwia Baranowo PLH280055 I. stwierdza nieważność zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Mazurska Ostoja Żółwia Baranowo PLH280055; II. zasądza od Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie na rzecz skarżącej Gminy Mrągowo kwotę 797 zł (słownie: siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/10

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie (dalej jako RDOŚ) w dniu 20 marca 2015r., na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2013r. poz. 627 ze zm.) dalej jako u.o.p., wydał zarządzenie w sprawie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Mazurska Ostoja Żółwia Baranowo PLH280055 (zwanym dalej: zarządzeniem, planem zadań ochronnych).

Po wezwaniu RDOŚ przez Gminę M. (dalej jako strona skarżąca) do usunięcia naruszenia prawa w związku z wydaniem powyższego zarządzenia, w odpowiedzi organ pismem z dnia 13 września 2016r. poinformował, że plan zadań ochronnych został ustanowiony na podstawie art. 28 ust. 10 u.o.p. W przypadku uznania, że procedura wyznaczania i zasady ochrony obszarów Natura 2000 naruszają Konstytucję RP, strona skarżąca powinna wystąpić ze stosownym wnioskiem w trybie art. 191 Konstytucji RP. Organ wyjaśnił również, że wprowadzając w zarządzeniu zapis odnośnie obszarów kluczowych dla ochrony miejsc lęgowych żółwia błotnego - 500 m wokół miejsc stałego występowania żółwi błotnych, która ma za zadanie ochronę tych miejsc przed nową zabudową mieszkaniową, oddaloną od istniejących zabudowań, nie nałożył bezwzględnego zakazu zabudowy czy obowiązku bezzwłocznego wprowadzenia tych zmian w istniejących studiach uwarunkowań i kierunkach zagospodarowania przestrzennego Gminy M. oraz Miasta i Gminy M., a także miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego Gminy M. oraz Miasta i Gminy M. Jest to wskazanie do zawarcia stosownych zapisów podczas dokonywania zmian w powyższych dokumentach planistycznych. Organ wskazał również, że przy opracowywaniu planu zadań ochronnych wykorzystano dostępną wiedzę o gatunkach herpetofauny, która uzupełniona została niezbędnymi badaniami eksperckimi. RDOŚ przyznał, że weryfikacja terenowa siedlisk przyrodniczych nie została przeprowadzona z uwagi na niewyłonienie wykonawcy w toku postępowań przetargowych. Jednak w planie zadań ochronnych zaplanowane zostały działania dotyczące przeprowadzenia inwentaryzacji siedlisk oraz zaplanowania szczegółowych działań ochronnych.

Na powyższe zarządzenie, zmienione zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 20 maja 2016r. zmieniającym zarządzenie w sprawie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Mazurska Ostoja Żółwia Baranowo PLH280055, Gmina M. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie domagając się stwierdzenia jego nieważności. W skardze został również zawarty wniosek o przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego co do zgodności z art. 2, art. 64 ust. 3 oraz art. 88 ust. 1 Konstytucji RP przepisów art. 27 ust. 3 pkt. 1 i art. 33 ust. 2 u.o.p. w zakresie, w jakim przepisy te pozwalają na ustanowienie planu zadań ochronnych bez promulgacji listy proponowanych specjalnych obszarów ochrony siedlisk i uchwały Rady Ministrów zatwierdzającej taką listę oraz wprowadzającej powszechnie obowiązujące nakazy i zakazy oraz skutkującej sankcjami karnymi za ich naruszenie w drodze wspomnianej czynności Rady Ministrów, z naruszeniem zasady określoności, zgodnie z którą czynem zabronionym jest zachowanie o znamionach wyraźnie określonych w ustawie, w oparciu przepisy posługujące się zwrotami nieostrymi, którym w zależności od konkretnej sytuacji może być nadawany inny zakres znaczeniowy i budzącymi poważne wątpliwości i w oparciu o niejasną i arbitralną przesłankę ingerencji w przepisy obowiązującego prawa miejscowego i inne działania jednostek samorządu terytorialnego.

Strona 1/10