Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędzia WSA Hanna Raszkowska Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi T. P. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia "[...]" sygn. akt "[...]" oddala skargę o wznowienie postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 7 listopada 2013 r., w sprawie o sygn. akt II SA/Ol 828/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę T. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" w przedmiocie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad matką.
W uzasadnieniu wyroku wskazano, że skarżąca spełniła warunek legitymowania się uprawnieniem do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych w dotychczasowym brzmieniu. Wobec tego należało zbadać, czy spełnia ona również warunki do świadczenia pielęgnacyjnego, określone w art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje osobom, na których ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Stosownie do ust. 1b art. 17, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia.
Dlatego uznano, że w sprawie nie została spełniona przesłanka dotycząca daty powstania niepełnosprawności, bo z treści orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wynika, że nie da się ustalić daty jej powstania.
Pismem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 31 października 2014 r. T. P. wniosła o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem wydanym w dniu 7 listopada 2013 r. w sprawie II SA/Ol 828/13.
W uzasadnieniu skargi wskazała, że w dniu 21 października 2014 r. Trybunał Konstytucyjny w sprawie K 38/13, orzekł, że zapis ustawy o świadczeniach rodzinnych różnicujący prawo do świadczenia pielęgnacyjnego dla osób sprawujących opiekę nad osobami niepełnosprawnymi ze względu na wiek osoby i moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna, a zatem nie może zostać uwzględniona.
Na wstępie rozważań wskazać należy, że skarga o wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, o charakterze wyjątkowym, ponieważ zmierza do obalenia prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie. Dlatego jest oparta na wąsko określonych podstawach, które należy interpretować ściśle. Podstawy skargi o wznowienie postępowania wymienione zostały taksatywnie w przepisach art. 271-273 p.p.s.a. Tym samym niedopuszczalna jest dowolność w zastosowaniu tej instytucji, a także rozszerzająca interpretacja przesłanek wznowienia postępowania. Działanie takie podważyłoby bowiem zasadę stabilności orzeczeń sądowych. Uwzględnienie skargi w omawianym zakresie możliwe byłoby jedynie wówczas, gdyby sąd potwierdził wystąpienie przesłanki wznowienia, a więc, że rzeczywiście okoliczność uzasadniająca wznowienie postępowania miała miejsce.