Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 2 marca 2021 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę. WSA/wyr.1a - sentencja wyroku (tryb uproszczony)
Decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze (Kolegium, organ odwoławczy), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, dalej: k.p.a.) oraz 17 ust. 1, 3-4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111, dalej: u.ś.r.), po rozpatrzeniu odwołania M. W. (skarżąca), repr. przez adw. M. Z., od decyzji z dnia "[...]" wydanej z upoważnienia Burmistrza "[...]" przez Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w "[...]", odmawiającej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką sprawowaną nad matką B. W., rozstrzygnęło: uchylić zaskarżoną decyzję w całości i orzec co do istoty sprawy w ten sposób, że przyznać M. W. prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką - B. W. na okres:
od dnia 1 listopada 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. w kwocie 1.830 zł miesięcznie;
od dnia 1 stycznia 2021 r. na stałe w wysokości wynikającej z zamieszczonego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" obwieszczenia ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Zakwestionowana decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.
W dniu 20 lipca 2020 r. (data wpływu do organu) pełnomocnik M. W. wystąpił do organu I instancji z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Równocześnie oświadczył, że w przypadku wydania decyzji przyznającej stronie świadczenie pielęgnacyjne, wnosi o uchylenie decyzji przyznającej zasiłek dla opiekuna.
Decyzją z dnia "[...]" organ I instancji odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że negatywnie rozpatrzono wniosek strony z uwagi na fakt, iż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała od 64 roku życia, a zatem nie spełniona została przesłanka wynikająca z art. art. 17 ust. 1 lit. b) u.ś.r. oraz z uwagi na fakt, iż M. W. jest uprawniona i pobiera zasiłek dla opiekuna, a zatem nie spełniona została również przesłanka wynikająca z art. art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b) u.ś.r..
Na skutek wniesionego odwołania, decyzją z dnia "[...]" Kolegium uchyliło decyzję organu I instancji i orzekło co do istoty w ten sposób, że: przyznało skarżącej wnioskowane świadczenie od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. miesięcznie oraz od dnia 1 stycznia 2021 r. na stałe. W uzasadnieniu Kolegium wyjaśniło, że Trybunał Konstytucyjny w punkcie drugim sentencji wyroku z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 orzekł, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Dlatego nie jest dopuszczalne oparcie decyzji odmawiającej przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na tej części przepisu art. 17 ust. 1 lit. b u.ś.r., która została uznana za niezgodną z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Dalej Kolegium wskazało, że M. W., w związku ze sprawowaniem stałej opieki nad niepełnosprawną matką B. W., miała przyznany zasiłek dla opiekuna z dnia 21 sierpnia 2014 r., na okres od 1 czerwca 2014 - bezterminowo. Decyzją z dnia "[...]" organ I instancji, na wniosek i za zgodą strony, uchylił od dnia 1 listopada 2020 r. powyższą decyzję i zaprzestał dalszej realizacji wypłat tego świadczenia. W tym stanie rzeczy Kolegium zobligowane było uchylić będącą przedmiotem odwołania decyzję i przyznać odwołującej się prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania osobistej opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką. Z akt sprawy jednoznacznie bowiem wynika, że zakres sprawowanej opieki uniemożliwia jej podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Z akt sprawy nie wynika również, aby na gruncie przedmiotowej sprawy występowały jakiekolwiek, określone w art. 17 ust. 5 u.ś.r., przesłanki uniemożliwiające przyznanie odwołującej się wnioskowanego świadczenia. Zasadą jest, że prawo do świadczeń rodzinnych ustala się począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego (art. 24 ust. 2 u.ś.r.). Jednak w niniejszej sprawie prawo do świadczenia pielęgnacyjnego przyznano stronie od dnia 1 listopada 2020 r. z uwagi na treść art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b) u.ś.r., zgodnie z którym świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo m.in. do zasiłku dla opiekuna. Jak wyżej wskazano decyzją z dnia "[...]" organ I instancji, na wniosek i za zgodą strony, uchylił od dnia 1 listopada 2020 r. powyższą decyzję i zaprzestał dalszej realizacji wypłat tego świadczenia.