Dnia 30 kwietnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2010 roku sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie projektu budowlanego i pozwolenia na budowę - oddala skargę.
Z przedstawionych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 6 maja 2009r. pełnomocnik spółki A, wystąpił do organu I instancji o udzielenie pozwolenia na budowę dla inwestycji polegającej na budowie wieży strunobetonowej o wysokości 36 m, montażu anten sektorowych i radiolinii MW, budowie mostu kablowego i ułożeniu kabli fiderowych, adaptacji pomieszczeń w istniejącym budynku, montażu urządzeń RBS i TRM, budowie przyłącza instalacji elektrycznej WLZ, wykonaniu instalacji odgromowej, budowie ściany oporowej i wykonaniu ogrodzenia na terenie działek nr "[...]" i "[...]" obr. "[...]" przy ulicy A w "[...]"
Decyzją z dnia "[...]" Prezydent Miasta odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii cyfrowej i wieży antenowej o wysokości 36 m na działkach nr "[...]" i "[...]" obręb "[...]" przy ulicy A w "[...]". W uzasadnieniu decyzji wskazano, że działki nr "[...]" i "[...]" obr. "[...]" objęte wnioskiem znajdują się na terenie, na którym obowiązuje zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Olsztyna oraz planu "[...]" w "[...]" zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta Nr XXXVI/413/97 z dnia 25 czerwca 1997r. (Dz. U. Woj. Warmińsko-Mazurskiego Nr 21/97 z dnia 11 lipca 1997r.). Podniesiono, że zgodnie z planem teren ten posiada oznaczenie B 17 MW o zapisie istniejąca zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna adaptowana z możliwością przekształceń podwyższających jej standard. Wysokość zabudowy nie może przekraczać 3 - kondygnacji nadziemnych. Jako dopuszczalne ustala się przeznaczenie części terenu pod usługi publiczne. Podkreślono, że podstawową funkcją terenu określoną w planie jest zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna. Jako dopuszczalne przeznaczenie terenu uznano usługi publiczne. Organ podniósł, że inwestycja nie zalicza się do przedsięwzięć mieszczących się w ustalonym przeznaczeniu podstawowym jako zabudowa mieszkaniowa adaptowana ani w dopuszczalnym jako usługi publiczne. Wskazano, że wysokość zabudowy określona w planie jako nie przekraczająca 3 - kondygnacji nadziemnych odnosi się do wysokości zabudowy budynkami o funkcji mieszkaniowej wielorodzinnej lub usługowej (usługi publiczne). W ocenie organu I instancji zapisy planu w ogóle nie przewidują lokalizacji budowli nie będących budynkami, a dla budynków określają wysokość zabudowy jako 3 - kondygnacji nadziemnej, co dla funkcji określonej planem daje wysokość mniejszą niż 15 m. Powołano się przy tym na opinie Dyrektora Biura Planowania Przestrzennego Urzędu Miasta, według którego przeznaczenie terenu pod usługi publiczne należy utożsamiać z celami publicznymi określonymi w art. 6 pkt 6 i 6a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Podkreślono, że w planach miejscowych dla infrastruktury technicznej podziemnej i nadziemnej wyznacza się orientacyjne trasy przebiegu, a dla urządzeń infrastruktury wymagających terenu wyznacza się miejsca pod ich lokalizację i dlatego w przedmiotowym planie wyznaczono konkretne tereny pod przepompownię ścieków oraz stacje transformatorowe. Natomiast na terenie planu "[...]" nie zostało wskazane ani w formie postulatywnej ani obligatoryjnej, miejsce na lokalizację wieży antenowej stacji telefonii komórkowej.