Dnia 25 lutego 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Irena Szczepkowska Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2010 roku sprawy ze skargi I. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie udzielenia informacji publicznej - oddala skargę.
I. Ż. wnioskiem z dnia "[...]" (karta 45 akt sądowych) powołując się na art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwrócił się do Burmistrza Miasta "[...]" o udostępnienie informacji publicznej, w formie elektronicznej treści wszystkich umów wraz z aneksami zawartych pomiędzy UM a PKP dotyczących nieruchomości dworcowej w "[...]".
Decyzją z dnia "[...]", znak: "[...]", działający z upoważnienia Burmistrza Miasta "[...]" - Sekretarz Gminy Miejskiej, na podstawie art. 105 § 1 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako: k.p.a.), umorzył postępowanie o udostępnienie informacji publicznej w formie elektronicznej obejmującej umowy wraz aneksami zawarte pomiędzy UM w "[...]" a PKP dotyczące nieruchomości dworcowej z uwagi na jego bezprzedmiotowość. Uzasadniając orzeczenie wskazał, że w toku badania materiału dowodowego ustalił, iż już decyzją z dnia "[...]" odmówił wnioskodawcy udzielenia wnioskowanej informacji, a decyzja ta została utrzymana w mocy w postępowaniu odwoławczym decyzją z dnia "[...]". Decyzję tę cechuje zatem walor ostateczności, a tym samym nie jest dopuszczalne ponowne rozpatrywanie tego samego wniosku.
W odwołaniu od powyższej decyzji I. Ż. wniósł o jej wyeliminowanie z obiegu prawnego, jako niezgodnej z prawem.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji będącą przedmiotem odwołania. W uzasadnieniu wskazało, iż wniosek strony o udzielenie informacji publicznej został już rozpatrzony i została wydana decyzja, która w wyniku kontroli instancyjnej została utrzymana w mocy przez organ wyższego stopnia. Ponadto, skarżący skorzystał z prawa do złożenia skargi na decyzję z dnia "[...]", a sprawa przed sądem jeszcze nie zakończyła się, a tym samym stan prawny sprawy nie uległ zmianie. Dlatego też postępowanie w sprawie należało umorzyć, bowiem zgodnie z art. 105 k.p.a., gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania.
Skargę na tę decyzję wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie I. Ż. podnosząc, iż powyższa decyzja, jak też decyzja organu pierwszej instancji zostały wydane z naruszeniem prawa. Wskazał, że organy winny, na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., zawiesić postępowanie, bowiem decyzja z dnia "[...]" i decyzja ją poprzedzająca zostały zaskarżone do WSA.
W odpowiedzi na skargę Kolegium, w całości podtrzymując argumentację zawartą w zakwestionowanej decyzji, wniosło o jej oddalenie. Dodało, że w sprawie nie można było zawiesić postępowania, gdyż tożsama sprawa została zakończona ostateczną decyzją administracyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) stosownie do przysługujących sądowi administracyjnemu kompetencji, Sąd kontroluje zaskarżone decyzje pod kątem ich zgodności z prawem. Badana jest legalność decyzji, czyli jej zgodność z przepisami prawa materialnego i prawidłowość przyjętej przez organ procedury, która doprowadziła do wydania decyzji. Ponadto, stosownie art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. zwanej dalej: ustawą p.p.s.a.), Sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, przy czym nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, iż w granicach danej sprawy, Sąd dokonuje oceny zgodności zaskarżonego aktu z przepisami prawa, bez względu na zarzuty podniesione w skardze.