Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant aplikant prokuratorski Mariusz Antczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2018 r. sprawy ze skargi R. J. na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie kary dyscyplinarnej nagany oddala skargę.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że postanowieniem z dnia "[...]" Komendant Powiatowy Policji wszczął postępowanie dyscyplinarne przeciwko R. J., któremu zarzucono popełnienie przewinień dyscyplinarnych, tj. tego, że:
1) nie realizował w terminie do dnia 31 marca 2017 roku ciążącego na nim obowiązku złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym do dnia 31 marca 2017 roku według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, tj. o przewinienie dyscyplinarne określone w art. 132 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 62 ust. 2 i 3 ustawy o policji.
2) w dniu 18 lutego 2017 roku w A naruszył dyscyplinę służbową w ten sposób, że podjął czynności służbowe w ramach dyżuru bez aktualnych badań lekarskich, o czym nie poinformował swoich bezpośrednich przełożonych, tj. przewinienie dyscyplinarne określone w art. 132 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 71a ust. 5 ustawy o policji.
Komendant Powiatowy Policji (organ I instancji, organ dyscyplinarny) orzeczeniem z dnia 18 lipca 2017 roku uznał R. J. winnym popełnienia czynów określonych w zarzutach i wymierzył karę dyscyplinarną nagany. Zdaniem organu dyscyplinarnego materiał dowodowy bezspornie i w sposób oczywisty wskazuje na zaistnienie przewinień dyscyplinarnych jak i na winę ww. funkcjonariusza. Organ dyscyplinarny nadmienił, że winę obwinionego oceniono w oparciu o całokształt materiału dowodowego. W ocenie organu dyscyplinarnego w przypadku zarzutu oznaczonego nr 1 bezspornym jest, że nie złożenie w ustawowym terminie oświadczenia o stanie majątkowym wyczerpuje znamiona przewinienia dyscyplinarnego, polegające na niedopełnieniu przez policjanta obowiązku służbowego wynikającego z przepisów prawa. Natomiast co do zarzutu oznaczonego nr 2, jednoznacznie przyjęto, że R. J. był świadomy, że po 16 lutego 2017 roku nie może podjąć czynności służbowych. Mimo to podjął je, okazując tym samym lekceważący stosunek do obowiązujących przepisów i norm prawa. Zdaniem organu dyscyplinarnego w materiale dowodowym stwierdzono okoliczność wymienioną w art. 134h ustawy o Policji, mającą wpływ na zaostrzenie wymiaru kary. Powyższe uzasadniono tym, że R. J. po ujawnieniu, iż nie dopełnił obowiązku złożenia oświadczenia majątkowego, uczynił to dopiero po miesiącu od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Zachowanie obwinionego dowodzi celowego ignorowania postępowania dyscyplinarnego, a w konsekwencji rezygnacji z prawa do osobistego udziału w postępowaniu i z przysługujących mu uprawnień procesowych. Organ I instancji stwierdził, że rodzaj i rozmiar naruszonych przepisów oraz wynikających obowiązków był znaczny. Podkreślił, że skutkiem zarzutu oznaczonego nr 2, był wypadek w służbie policjanta na terenie budynku KPP, będący przedmiotem postępowania powypadkowego.
W ocenie organu dyscyplinarnego charakter sprawy, występujące okoliczności, ciężar gatunkowy, skutki oraz dotychczasowy przebieg służby obwinionego przemawiały za wymierzeniem obwinionemu kary dyscyplinarnej nagany. Kara jest współmierna do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego i stopnia zawinienia, będzie również przykładem konsekwencji jakie może ponieść policjant, który narusza dyscyplinę służbową.