Mur oporowy nie jest urządzeniem budowlanym związanym z obiektem budowlanym.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Haliny i Kazimierza małżonków G. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia 23 maja 2001 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. z dnia 27 marca 2001 r. (...);
Decyzją z dnia 23 maja 2001 r., (...), wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071/, /../ Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w L., po rozpatrzeniu odwołania Haliny i Kazimierza małżonków G. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. z dnia 27 marca 2001 r., (...), umarzającej postępowanie administracyjne w sprawie wybudowanego przez Stanisława H. ogrodzenia na działce położonej w Sz. przy ul. N. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że według ustaleń organu pierwszej instancji Stanisław H. wykonał na granicy z działką Stanisława P. ogrodzenie z siatki stalowej na betonowym cokole. Ogrodzenie to nie zmieniło naturalnego ukształtowania terenu przy budynku gospodarczym Kazimierza G. Przedmiotowe ogrodzenie nie jest wykonane pomiędzy działkami inwestora Stanisława H. i odwołujących się Haliny i Kazimierza G., ale pomiędzy działką inwestora i działką Stanisława P., który nie wnosi żadnych uwag do takiej lokalizacji ogrodzenia.
Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, budowa ogrodzeń pomiędzy działkami sąsiednimi nie wymaga pozwolenia na budowę oraz zgłoszenia właściwemu organowi. Jedynie wskazania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego przy budowie międzysąsiedzkich ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m, dają podstawę do nałożenia na inwestora obowiązku uzyskania pozwolenia na wykonanie takiego ogrodzenia. Wyłączenie budowy ogrodzeń międzysąsiedzkich spod obowiązku uprzedniego zgłoszenia właściwemu organowi, wyklucza kontrolę nad warunkami technicznymi ogrodzeń międzysąsiedzkich, co pozostawia ich budowę poza sferą reglamentacji administracyjnej.
Zdaniem organu odwoławczego, organ pierwszej instancji powinien odmówić wydania nakazu rozbiórki ogrodzenia między działkami, a nie umarzać postępowanie w sprawie. Przepis art. 105 par. 1 Kpa, na który powołano się w decyzji, pozwala na umorzenie postępowania wówczas, gdy postępowanie z jakichkolwiek przyczyn stało się bezprzedmiotowe, a w ww. sprawie nie ma bezprzedmiotowości, ponieważ odwołujący domagają się rozbiórki spornego ogrodzenia. Stwierdzone uchybienie, jako dotyczące jedynie wadliwego sformułowania decyzji, nie wymaga uchylenia tej decyzji wobec prawidłowych ustaleń co do braku podstaw do nakazania rozbiórki.
Skargę na powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyli Halina i Kazimierz G.
W uzasadnieniu skargi skarżący zarzucają, iż organ odwoławczy nie ustosunkował się do meritum sprawy, a mianowicie faktu samowolnego wykonania betonowego muru oporowego przez Stanisława H., tylko skupił się na ocenie legalności ogrodzenia. Skarżący podają, że mur oporowy został wybudowany w 1995 r. na granicy z działką Stanisława P. i z tego powodu złożyli wniosek do urzędu. Sprawa nie dotyczyła więc ogrodzenia tylko bezprawnego wykonania inwestycji budowlanej.