Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (sprawozdawca), Protokolant Referent Joanna Janiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budowli oddala skargę
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] r. (Nr [...]) wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 80 ust. 2 pkt 2 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz. 2016 ze zm.) - po rozpatrzeniu odwołania Wójta Gminy od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. (znak: [...]) nakazującej Gminie wykonanie rozbiórki odcinka drogi dojazdowej do pól w miejscowości O. gmina D. zaczynającego się od km 2+030 (punkt na wysokości granicy pomiędzy działkami o nr ewid. [...] i [...]), kończącego się na wysokości działki o nr ewid. [...] o długości 133 m, wykonanej w formie drogowego nasypu gruntowego o wysokości do 1,20 m i szerokości 5,60 m do 6,00 m, przebiegającej po terenie działki o nr ewid. [...], wybudowanej bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu stwierdził, że organ I instancji na wniosek złożony przez Najwyższą Izbę Kontroli Delegatura przeprowadził postępowanie wyjaśniające w sprawie robót budowlanych prowadzonych przez Wójta Gminy , dotyczących budowy drogi w miejscowości O. gmina D. Wynika z niego, że już w grudniu 2003 r. za zgodą Wójta Gminy na część drogi gminnej nr 104935L (działka nr [...]) o nawierzchni gruntowej przebiegającej w poziomie okolicznego terenu został nawieziony grunt wraz z gruzem budowlanym i zmagazynowany na odcinku zaczynającym się od km 2+030 (punkt na wysokości granicy pomiędzy działkami o nr ewid. [...] i [...]) i kończącym się na wysokości działki o nr ewid. [...]. Następnie luźno składowany na płaszczyźnie drogi grunt został na zlecenie Wójta Gminy zniwelowany i uformowany w nasyp korpusu drogowego. Następnie zagęszczono grunt i wyrównano górną powierzchnię nasypu piaskiem celem przywrócenia przejezdności drogi - wykonanie tych robót potwierdza załączony do akt protokół z przesłuchania świadka z dnia 13 lipca 2005 r. Natomiast, kiedy tego rodzaju roboty budowlane w świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz. 2016 ze zm.), są budową lub przebudową obiektu budowlanego interpretacja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, z dnia [...] roku (znak: [...]), co powoduje, że ich wykonanie bez realizacji przepisu art. 28 tejże ustawy - Prawo budowlane jest samowolą budowlaną w świetle art. 48 powyższej ustawy. Zgodnie bowiem z art. 48 ust. 1 cyt. ustawy - Prawo budowlane, właściwy organ nakazuje z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Z kolei art. 48 ust. 2 wprowadził możliwość legalizacji samowoli budowlanej. Może ona nastąpić, jeżeli budowa realizowana bez wymaganego pozwolenia na budowę jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ustaleniami ostatecznej, w dniu wszczęcia postępowania, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w sytuacji braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem. Natomiast, stwierdził organ II instancji, z analizy akt I instancji wynika, że w tej sprawie nie jest możliwe wdrożenie procedury legalizacyjnej w trybie art. 48 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy - Prawo budowlane, ponieważ Gmina nie posiada opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego działkę nr ewid. [...]. Ponadto nie można na dzień rozpatrywania sprawy zastosować również art. 48 ust. 2 pkt 2, gdyż w wyniku samowolnie wykonanych robót budowlanych podniesiono niweletę drogi na wysokość maksimum 1,20 m ponad poziom istniejącego terenu, podczas gdy zgodnie z decyzją o pozwoleniu na budowę drogi dojazdowej do pól w miejscowości O. wydaną przez Starostę Powiatowego i zatwierdzonym projektem budowlanym, koronę budowlanej drogi w km 2+030 tj. bezpośrednio przylegającym do odcinka objętego nakazem rozbiórki zaprojektowano na wysokości 0,10 m ponad poziom terenu. Dlatego też nie jest możliwe doprowadzenie drogi na odcinku od km 2+030 (punkt na wysokości granicy pomiędzy działkami o nr ewid. [...] i [...]) do wysokości działki o nr ewid. [...], o długości 133 m, do stanu zgodnego z prawem bez rozbiórki samowolnie wykonanego nasypu drogowego.