Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Asesor WSA Wojciech Kręcisz, Protokolant Asystent sędziego Marcin Małek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi C. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta na wniosek Spółki z o.o. [...] ustalił warunki zabudowy dla działek nr 83/7, 83/1, 85/7, 87/4, 88/5, 89/5, 90/7, 91/1, 91/2, 92/1, 93/1, 91/6, 91/5, 92/2, 93/2, 93/3, 94/2 i 94/1, zgodnie z którymi miałyby one zostać przeznaczone pod budowę zespołu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z częścią usługową i garażami, parkingami i zjazdami na działki oraz budowę drogi B. - według decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...].
Odwołanie od decyzji złożył C. M. właściciel sąsiednich nieruchomości nr 81 i 82/2 podnosząc, iż dla omawianej inwestycji zostały już ustalone warunki zabudowy i zagospodarowania terenu decyzją Prezydenta Miasta z dnia [...] Adresatem decyzji również była ta sama spółka. Wówczas do terenu lokalizacji włączono także działki położone przy północnej granicy wnioskowanego obszaru w tym także stanowiące jego własność. Decyzją z dnia [...]. Prezydent Miasta zatwierdził projekt budowlany całego zamierzenia inwestycyjnego i wydał cząstkowe pozwolenie na budowę odmawiając C. M. przymiotu strony. W ocenie odwołującego się w świetle art. 48 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym po wydanym pozwoleniu na budowę Prezydent Miasta stwierdza w drodze decyzji wygaśnięcie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, gdyż nie jest możliwe wydawanie jakichkolwiek innych decyzji o warunkach zabudowy. Jego zdaniem obecna decyzja jest zatem decyzją nieważną. Za taką oceną przemawia również to, że wbrew wymaganiom ładu przestrzennego generuje ona enklawy osiedlowe, do których nie ma prawnie zagwarantowanego dojazdu, jak ma to miejsce w jego przypadku.
Rozpatrujące odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaskarżoną decyzję utrzymało w mocy. W motywach uzasadnienia stwierdzono, że zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, który utracił moc z dniem 31 grudnia 2003 r. teren obejmujący działki inwestorskie był przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne III i IV kondygnacji, a więc był objęty zgodą na przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze. O możliwości realizacji inwestycji przekonuje projekt decyzji, którego opracowanie powierzono uprawnionemu architektowi. Decyzja zawiera ustalenia i warunki nakazane przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania terenu.
Kolegium podkreśliło, iż wskazane w odwołaniu decyzje obejmowały różne obszary, co wynika z porównania numerów działek. Obszar jaki wskazała spółka w swoim wniosku był natomiast przedmiotem decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] ., jednakże jej adresatem było Towarzystwo Budownictwa Społecznego [...]sp. z o.o. Według organu odwoławczego zmiany w obrębie własności nieruchomości pozwalają dla tego samego terenu wydać więcej niż jedną decyzję ustalającą warunki zabudowy, tym bardziej, iż decyzja z dnia [...] utraciła moc obowiązującą, gdyż była ważna tylko do 31 grudnia 2002 r. Nie można w tej sytuacji mówić o konieczności wygaszenia tej decyzji, gdy kolejną decyzją z roku [...] ustalono warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla innego podmiotu, poza objętym pozwoleniem na budowę. W dacie wydania decyzji z dnia [...] nie funkcjonowała już w obrocie prawnym uprzednia decyzja wydana dla [...] sp. z o.o., a więc nie ma podstaw do stwierdzenia jej nieważności w oparciu o art.156 § 1 pkt 3 kpa. Nie odpowiada prawdzie zarzut, iż realizacja inwestycji spowoduje powstanie enklawy rolniczej, gdyż do działek odwołującego się jest przewidziany dojazd od ulicy B. .