Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Z. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
Tezy

Zgodnie z dyspozycją art. 46 ust. 1 w zw. z art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska /Dz.U. nr 62 poz. 627 ze zm./ w związku z par. 2 pkt 8 lit. "ł" rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko tych inwestycji /Dz.U. nr 93 poz. 589 ze zm./ inwestycja w części dotyczącej stacji paliw płynnych należy do kategorii inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, a w świetle cyt. ustawy - Prawo ochrony środowiska jest także przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jerzego G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 29 maja 2002 r. (...) w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Lublinie
Uzasadnienie strona 1/3

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Z. decyzją z dnia 29 maja 2002 r. (...) wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa po rozpatrzeniu odwołania Jerzego G. od decyzji Prezydenta Miasta Z. z dnia 4 mara 2002 r. (...) ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu stwierdziło, że na wniosek Bożeny T.-N. z dnia 7 stycznia 2002 r. organ I instancji wydał decyzję o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie stacji paliw płynnych, stacji napełniania gazem wraz z myjnią samochodową, sklepem, motelem, gastronomią fast food, przyłączami energetycznymi, wodociągowym, kanalizacji sanitarnej i deszczowej, na działkach nr geodezyjny 73/5, 76/5, 77/5, 79/3, 80/3, 77/4, 79/2, 80/2, przy ulicy L. w Z. Następnie odwołanie od tej decyzji wniósł Jerzy G. wnosząc o jej uchylenie z powodu naruszenia jego interesu prawnego i zakłócenia istniejącego stanu ekologicznego. W uzasadnieniu odwołania stwierdził, że na sąsiednich działkach będących jego własnością jest wybudowany pawilon handlowy z infrastrukturą przygotowywaną do przechowywania sadzonek drzew i krzewów oraz ujęcie wody na cele produkcyjne. W pawilonie prowadzona jest działalność handlowa ogrodnicza i spożywcza. Dlatego też realizacja zamierzonej inwestycji spowoduje degradację terenu i uniemożliwi wykorzystywanie jego działek zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem.

Rozpatrując odwołanie organ II instancji orzekł, że zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ w sprawach o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu orzeka się w drodze decyzji, na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Dlatego też, w świetle miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Miasta Zamościa a zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w Z. z dnia 28 listopada 1994 r. /Dz.Urz. Woj. Z. nr 27 poz. 156 zmienionego uchwałą nr XVIII/272/200 Rady Miejskiej w Z. z dnia 28 lutego 2000 r. /Dz.Urz. Woj. L. nr 54 poz. 649/ teren projektowanej inwestycji oznaczony jest w części graficznej symbolem 5.KS.1 i 4.U.2. Ponadto zgodnie z par. 1 ust. 2 powołanej uchwały Rady Miejskiej z dnia 28 lutego 2000 r. teren 4.U.2 o powierzchni 0,34 ha jest terenem usług komercyjnych o zabudowie 1-2 kondygnacji, zaś teren 5.K.S.1 o powierzchni 0,27 ha jest przewidziany pod budowę stacji paliw płynnych ze sklepem, myjnią i ewentualną techniczną obsługą samochodów. Oznacza to, że zamierzenie inwestycyjne jest w pełni zgodne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast, dodał organ odwoławczy podniesiony w odwołaniu zarzut naruszenia interesu prawnego skarżącego oraz negatywnego oddziaływania zamierzenia inwestycyjnego na środowisko nie mogą być uwzględnione. W myśl art. 42 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu określa wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich. Skarżona decyzja zawiera w pkt 5 obowiązek uzyskania przez inwestora zgody właścicieli działek przez które prowadzone będą przyłącza /sieci infrastruktury/, zaś w trakcie postępowania właściciele sąsiednich działek nie zgłaszali zagrożenia ich interesów, stąd rozstrzygnięcie zawarte w decyzji należy uznać za wystarczające. Ochronę interesów osób trzecich w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu należy rozumieć jako ochronę interesów wymienionych w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. Jest to w szczególności ochrona przed pozbawieniem dostępu do drogi publicznej, możliwości korzystania z wody, kanalizacji, energii, środków łączności, dopływu światła dziennego do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz ochronę przed zanieczyszczeniami powietrza, gleby, wody oraz przed uciążliwościami powodowanymi przez hałas, wibracje, zakłócenia elektryczne i promieniowanie.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Lublinie