Przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./, które w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego przewidują ich zbycie na rzecz katolickiej osoby prawnej pod inwestycje sakralne lub kościelne oraz katolickie cmentarze wyznaniowe zgodnie z przeznaczeniem ich na te cele w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, są przepisami szczególnymi w stosunku do przepisów art. 37 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Gminy L. reprezentowanej przez Prezydenta Miasta na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. z dnia 29 maja 2003 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr 153/VI/2003 Rady Miejskiej w L. z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie zbycia na rzecz Parafii Rzymskokatolickiej Najświętszego Zbawiciela w L. nieruchomości położonej przy ul. W. 5 - uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.
Rada Miasta L. uchwałą nr 153/VI/2003 z dnia 24 kwietnia 2003 r. podjętą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./, art. 13 ust. 1 i art. 68 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./ w związku z art. 42 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./, wyraziła zgodę na sprzedaż w trybie bezprzetargowym na rzecz Parafii Rzymskokatolickiej Najświętszego Zbawiciela w L. nieruchomości gruntowej o powierzchni 5.116 m2 położonej w L. przy ul. W. 5, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 95/3 /obręb 23, arkusz 5/. Równocześnie uchwałą tą udzielona została bonifikata w wysokości 95 procent od ceny tej działki ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Wojewoda L. po otrzymaniu tej uchwały wszczął postępowanie nadzorcze w sprawie stwierdzenia jej nieważności i po przeprowadzeniu tego postępowania rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 29 maja 2003 r. wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ stwierdził nieważność tej uchwały.
W świetle ustaleń tego rozstrzygnięcia nadzorczego przedmiotowa uchwała podjęta została z naruszeniem art. 37 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./.
W ocenie tego rozstrzygnięcia nadzorczego w powołanej ustawie jako zasadę przyjęto, iż nieruchomości stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków są sprzedawane i oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu. Wyjątki od tej zasady zostały wyczerpująco wskazane w art. 37 ust. 2 i 3 ustawy. W wyliczeniu tym nie mieści się zbycie nieruchomości na rzecz kościoła lub związku wyznaniowego w trybie bezprzetargowym.
Możliwość zbycia w drodze bezprzetargowej przedmiotowej działki nie wynika także z art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./. Przepis ten stanowiący o oddaniu w użytkowanie wieczyste albo o sprzedaży kościelnym osobom prawnym, na ich wniosek, gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na inwestycje sakralne i kościelne oraz katolickie cmentarze wyznaniowe, nie określa trybu w jakim to oddanie w użytkowanie wieczyste albo sprzedaż miałyby być dokonywane, a przez to nie wyłącza stosowania art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, czyli trybu przetargowego.
Zauważyć należy, że szereg ustaw regulujących stosunek państwa do innych kościołów zawiera podobne unormowania jak art. 42 ust. 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym może się zdarzyć taka sytuacja, że zostanie złożonych kilka wniosków o oddanie w wieczyste użytkowanie lub o sprzedaż gruntu stanowiącego własność jednostki samorządu terytorialnego przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego na inwestycje sakralne i kościelne.