W odpowiedzi na skargi organ odwoławczy wniósł o ich oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Dokonując oceny zaskarżonej decyzji w zakresie jej zgodności z obowiązującym prawem, do czego Sąd jest uprawniony w świetle art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, należy stwierdzić, że decyzja ta, mimo częściowo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.
Sprawa niniejsza była już przedmiotem rozpoznania sądu administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 15 czerwca 1999 r. wydanym w sprawie SA/Rz 82/98 uchylił decyzję Wojewody T. z dnia 12 grudnia 1997 r. (...) nakładającą na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ na Józefa J. obowiązek opracowania dokumentacji technicznej wykonanych robót oraz projektu budowlanego modernizacji i adaptacji budynków na piekarnię celem uzyskania pozwolenia na wznowienie robót budowlanych.
Sąd uchylił również decyzję organu pierwszej instancji z dnia 6 listopada 1997 r. utrzymaną w mocy przez decyzję zaskarżoną.
Zgodnie z art. 30 powołanej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, ocena prawna wyrażona w orzeczeniu Sądu wiąże w sprawie ten Sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.
W uzasadnieniu powołanego wyroku sąd wskazał, jakie istotne dla ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy okoliczności winny zostać w postępowaniu administracyjnym wyjaśnione i jakie przepisy - w zależności od poczynionych ustaleń faktycznych powinny stać się podstawą prawną rozstrzygnięcia. Sąd wskazał, że w sprawie jest poza sporem zgłoszenie przez Józefa J. w dniu 22 lipca 1997 r. Wójtowi Gminy B., zamiaru wykonania remontu budynków gospodarczych na działce położonej w B. Remont miał obejmować budynki nr 1, 2, 3 oraz dobudowę do budynków 1 i 2 budynku gospodarczego o wymiarach 3,40 m x 4,80 m. Zakres robót określony był jako wymiana posadzek, otworów okiennych i drzwiowych, wykonanie instalacji wewnętrznych wodno-kanalizacyjnej. Postępowanie przeprowadzone w sprawie wykazało, że inwestor wykonał roboty budowlane z istotnymi odstępstwami od zakresu zawartego w zgłoszeniu. Mimo wydania postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych, kontynuował prace przy obiekcie. Dokonał on zmian elementów konstrukcyjnych ścian nośnych i stropów w budynku nr 1 i zainstalował tam zbiornik na olej opałowy o pojemności 8.800 1, a w wyremontowanym budynku nr 3 zostało wykonane w ścianie poprzecznej przejście do budynku nr 2. Nowo dobudowany budynek do budynków nr 1 i 2 został z nimi funkcjonalnie połączony.
Tak wykonane roboty wskazują, że rzeczywistą intencją inwestora nie był remont zawarty w zgłoszeniu, tylko zmiana sposobu użytkowania budynków gospodarczych /chlewni, stodoły, budynku gospodarskiego/ na piekarnię. Sąd podniósł, że organy administracyjne obu instancji wydały decyzje z naruszeniem art. 7 i art. 77 Kpa nie dopełniając obowiązku dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz należytego rozpatrzenia materiału dowodowego. Nie ustaliły i nie uzasadniły bowiem w sposób wystarczający, czy przeprowadzone roboty budowlane były rzeczywiście remontem obiektu budowlanego, a w dalszej kolejności inwestor zdecydował się na zmianę sposobu ich użytkowania, czy też przeprowadzone roboty budowlane były przebudową obiektu budowlanego z uwagi na zamierzoną zmianę sposobu użytkowania obiektu.