Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Asesor sądowy Marcin Małek (sprawozdawca) Protokolant Referent stażysta Agnieszka Komajda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2021 r. sprawy ze skarg W. D., J. S. F. oraz Prokuratora Rejonowego w L. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r., [...] w przedmiocie sprzedaży nieruchomości I. stwierdza niezgodność z prawem zaskarżonej uchwały Rady Miasta z dnia [...] r., [...] w części dotyczącej działki nr [...] (obręb [...]); II. oddala skargę Prokuratura Rejonowego w L. w części dotyczącej działek nr [...], [...],[...] (obręb [...]); III. odrzuca skargę W. D. i J. S. F. w części dotyczącej działek nr [...], [...],[...] (obręb [...]); IV. zasądza od Prezydenta Miasta L. na rzecz skarżącego J. S. F. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; V. przyznaje [...] J. K. - K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu, w tym 138 (sto trzydzieści osiem) złotych należnego podatku od towarów i usług.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 27 sierpnia 2021 r. sygn. akt I OSK 478/21 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 16 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Lu [...] w sprawie ze skarg W. D. i J. F. oraz Prokuratora Prokuratury Rejonowej L. - P. na uchwałę Rady Miasta z [...] r. [...] w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości położonej w L. przy ul. [...] obejmującej działki nr ewid: [...], [...], [...] i [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie.
W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że Rada Miasta, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.), zwanej dalej "u.s.g." oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2018 r., poz. 2204), zwanej dalej "u.g.n." uchwałą z [...] r. wyraziła zgodę na sprzedaż nieruchomości położonej w L. przy ul. [...] obejmującej działki nr: [...], [...], [...] i [...].
W jej uzasadnieniu wskazano, że objęte uchwałą działki stanowią własność Gminy L. i znajdują się na obszarze dla którego podjęta została uchwała w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Na ich terenie znajdują się trzy budynki. Na większość lokali użytkowych znajdujących się w tych budynkach Zarząd Nieruchomości Komunalnych zawarł umowy najmu. Jednakże z uwagi na konieczność racjonalnego zagospodarowania przedmiotowej nieruchomości i w związku z potrzebą pozyskania środków finansowych do budżetu gminy zasadne jest podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na ich sprzedaż.
Skargę na wskazaną uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie złożyli: W. D., J. S. F. oraz Prokurator Prokuratury [...]
Zdaniem skarżących uchwała narusza przepisy u.g.n. w szczególności art. 137. Wskazali, że przedmiotowy teren został w 1950 r. wywłaszczony pod budowę żłobka, który to cel nigdy nie został zrealizowany. W związku z tym skarżący będący spadkobiercami wywłaszczonych właścicieli tych terenów złożyli wniosek o zwrot nieruchomości niewykorzystanej na cel wywłaszczenia. Sprawa w tym przedmiocie toczy się od dwudziestu lat i dotychczas nie została zakończona. Wykonanie uchwały i zbycie przedmiotowych działek pozbawi ich możliwości odzyskania i dlatego koniecznym jest wstrzymanie procesu ich zbycia.
Z kolei Prokurator zaskarżonej uchwale zarzucił rażące naruszenie art. 34 ust. 3 u.g.n. polegające na wyrażeniu przez Radę Miasta zgody na zbycie części przedmiotowej nieruchomości w sytuacji, gdy toczy się aktualnie postępowanie administracyjne dotyczące prawidłowości nabycia tej nieruchomości przez Skarb Państwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uwzględniając skargi wskazał, że uchwała o wyrażeniu zgody na sprzedaż nieruchomości gminnej stanowi bez wątpienia czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu, ponieważ obejmuje zgodę organu stanowiącego gminy podjętą w imieniu gminy na rozporządzenie mieniem gminnym. Co więcej uchwała tego rodzaju rozpoczyna procedurę sprzedaży nieruchomości gminnej, ustalając tryb sprzedaży. W ocenie Sądu błędny jest zatem pogląd zaprezentowany w odpowiedzi na skargę, że w odniesieniu do wyrażenia przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego zgody na zbycie nieruchomości przepis art. 34 u.g.n. nie ma zastosowania. W przypadku zbycia nieruchomości z naruszeniem prawa pierwszeństwa, uprawnionemu przysługiwałoby już tylko prawo do żądania odszkodowania. Sąd powołał się również na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2016 r. sygn. akt I CSK 129/15, w którym stwierdzono m.in., że zgodnie z art. 34 ust. 3 u.g.n., zbycie nieruchomości nie może nastąpić, jeżeli toczy się postępowanie administracyjne dotyczące prawidłowości nabycia nieruchomości przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego.