Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia WSA Jacek Czaja, Protokolant Starszy asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 maja 2016 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stypendium sportowego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Prokurator Rejonowy w Z. wniósł skargę na uchwałę Rady Miasta Z. z dnia [...] stycznia 2015 r., Nr [...] w sprawie określenia szczegółowych zasad, trybu przyznawania i cofania oraz rodzajów i wysokości okresowych stypendiów sportowych dla osób fizycznych - zawodników oraz nagród i wyróżnień dla osób fizycznych - zawodników i trenerów za osiągnięte wyniki sportowe, domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości.
Zdaniem Prokuratora, Rada Miasta Z. wykroczyła poza delegację ustawową przyznaną jej w art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 715 ze zm., obowiązujący w dacie wydania zaskarżonej uchwały), co uzasadnia stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości. W ocenie strony skarżącej, § 5 ust. 2 uchwały rażąco narusza art. 104 § 1 k.p.a., gdyż stanowi, że rozstrzygnięcie o przyznaniu stypendium zapada w formie zarządzenia, a nie decyzji administracyjnej. Nadto § 5 ust. 2 uchwały rażąco narusza wynikającą z art. 15 i art. 127 § 1 k.p.a. w związku z art. 78 Konstytucji zasadę dwuinstancyjności postępowania, albowiem wynika z niego, że wskazane wyżej zarządzenie jest ostateczne.
Ponadto, zdaniem Prokuratora, naruszenie dyspozycji art. 31 ust. 3 ustawy o sporcie polega również na uznaniu w § 5 ust. 3 zaskarżonej uchwały, że podstawą wypłaty stypendium sportowego jest umowa zawarta ze stypendystą, określająca prawa i obowiązki stron, w tym warunki wstrzymania lub cofnięcia przyznanego stypendium, podczas gdy art. 31 ust. 3 ustawy o sporcie nie daje radzie miasta upoważnienia do wprowadzania umów cywilnoprawnych jako formy przyznania stypendium sportowego. W ocenie skarżącego, również § 9 ust. 2 zaskarżonej uchwały narusza dyspozycję art. 31 ust. 3 ustawy o sporcie, ponieważ uprawnia Prezydenta Miasta Z. do wstrzymywania w uzasadnionych przypadkach z urzędu lub na wniosek wypłaty przyznanego stypendium oraz do wznawiania wypłaty stypendium, podczas gdy powołany przepis ustawy o sporcie daje jedynie uprawnienia do przyznawania i pozbawiania stypendium sportowego.
Prokurator podkreślił, że zakwestionowane zapisy uchwały mają dla tego aktu tak istotne znaczenie, że ich wyeliminowanie z obrotu prawnego uzasadnia stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta Z. wniosła o jej oddalenie, podnosząc jednocześnie, że nie kwestionuje zasadności zarzutów dotyczących przepisu § 5 ust. 2 i § 9 ust. 1 i 2 zaskarżonej uchwały, jednak uznaje, że żądanie stwierdzenia nieważności uchwały w całości jest zbyt daleko idące. Rada wskazała ponadto, że zaskarżona uchwała wprawdzie posiada wszystkie cechy aktu prawa miejscowego, jednak nie została opublikowana w wojewódzkim dzienniku urzędowym, gdyż została uchylona uchwałą Rady Miasta Z. z dnia [...] marca 2015 r., Nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.