Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Jakub Polanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr rep.[...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy z dnia [...]., nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w na rzecz A. W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 29 lipca 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez A. W. od decyzji wydanej przez Wójta Gminy w dniu 5 czerwca 2008 r. znak [...], którą ustalono jednorazową opłatę w wysokości 2356,20 zł z tytułu wzrostu wartości zbytej nieruchomości na podstawie umowy darowizny (działka nr [...] o powierzchni 1309m2 położona we wsi W.), powstałą na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium podało, że w związku z uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego terenów "K." we wsi W. oraz zbyciem aktem notarialnym z dnia 11 grudnia 2007 r. działki nr [...] położonej we wsi W. na obszarze objętym nowym planem z dnia 11 lutego 2008 r., Wójt Gminy wszczął postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości zbytej nieruchomości.
Decyzją z dnia 5 czerwca 2008 r. Wójt Gminy ustalił jednorazową opłatę w wysokości 2356,20 zł z tytułu wzrostu wartości zbytej nieruchomości.
Od decyzji tej odwołała się A. W. zarzucając organowi naruszenie art. 36 i 37 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ponadto strona podniosła zarzut, że operat szacunkowy został sporządzony niezgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego. Zdaniem odwołującej się, rzeczoznawca nie wskazał jaką metodą posługiwał się przy określaniu wartości nieruchomości i nie wziął pod uwagę jej funkcji, stanu zagospodarowania, nie wiadomo na jakich kryteriach tę wycenę oparł. Ponadto nie określono jakie przeznaczenie miała ta nieruchomość w poprzednim planie zagospodarowania przestrzennego. Zdaniem strony odwołującej się zbycie nastąpiło w formie darowizny, czyli nieodpłatnej czynności prawnej, w wyniku której nie otrzymała ona żadnej korzyści finansowej, ani nie nastąpiło zwiększenie jej majątku. Na podstawie tych argumentów strona wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania.
Rozpatrując odwołanie, Kolegium dokonało analizy art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), który jest podstawą prawną do wymierzenia opłaty planistycznej.
Organ odwoławczy odniósł się także do zarzutu zawartego w odwołaniu, a dotyczącego nieprawidłowego sporządzenia operatu szacunkowego. W ocenie organu operat ten został sporządzony zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi jego sporządzenia oraz zgodnie ze standardami zawodowymi dla tego typu opracowań. Jako podstawę wyceny rzeczoznawca zastosował metodę podejścia porównawczego parami uwzględniając wartość podobnych nieruchomości na podstawie cen sprzedaży, zawartych w aktach notarialnych, a dotyczących nieruchomości z terenu gminy.
W takcie przeprowadzonych przez rzeczoznawcę oględzin, dokonano rozpoznania co do sposobu użytkowania terenu, jego uzbrojenia i poniesionych nakładów.