Przyjęcie rozumienia pojęcia dostępności do lokalu w postaci samodzielnego przemieszczania się przez osobę niepełnosprawną rzutuje na zakres wyznaczonego w stosunku do pracodawcy obowiązku, przekraczający wynik prawidłowego zastosowania językowych i celowościowo-funkcjonalnych reguł wykładni. Dostępność do lokalu w ocenie sądu należy rozumieć wspólnie z występującym w tym samym przepisie pojęciem "uwzględnianie potrzeb osób niepełnosprawnych". Wykładnia językowa obu tych zwrotów nie wskazuje w zakresie semantyki żadnego z tych pojęć ani też żadnego z wyrazów składających się na te pojęcia na wymóg samodzielności osoby niepełnosprawnej w zakresie korzystania dostępności do lokalu.
Trafność argumentów płynących z wykładni językowej wzmacniają w ocenie sądu argumenty celowościowe, aksjologiczne oraz funkcjonalne związane z ustaleniem sensu obu powyższych pojęć.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Agencji Ochrony "S.-S." sp. z o.o. w W. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w L. z dnia 26 marca 2001 r., (...) w przedmiocie dostępności do lokalu osób niepełnosprawnych - uchyla zaskarżoną decyzję;
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2001 r. (...) Nadinspektor Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w L. stwierdził, iż lokal Agencji Ochrony "S.-S." sp. z o. o. w W. znajdujący się przy ul. WP 1/3e w P. odpowiada przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy, lecz nie uwzględnia potrzeby osób niepełnosprawnych w zakresie dostępności do tego lokalu. W wyniku ustaleń faktycznych organ stwierdził, iż wejście do budynku na poziom parteru jest dostępne dla osób niepełnosprawnych z dysfunkcją narządów ruchu, natomiast wejście na poziom pierwszego piętra, gdzie znajduje się przedmiotowy lokal, prowadzi po schodach /bez windy/ a posiadane przez właściciela lokalu urządzenie służące do transportu osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich nie umożliwia samodzielnego przemieszczania się po schodach przez osobę niepełnosprawną. Takiego przemieszczenia osoby niepełnosprawnej może dokonać inna sprawna osoba zapoznana z zasadami obsługi urządzenia. Nie spełnia to w ocenie organu kryteriów art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./.
Agencja Ochrony "S.-S." sp. z o.o. w W. w zażaleniu na postanowienie wskazała iż wymóg art. 28 ust. 2 ustawy jest spełniony, bowiem ze strony spółki zabezpieczona jest obecność odpowiednio przeszkolonej osoby, która w każdej chwili zapewnia przemieszczanie osoby niepełnosprawnej na pierwsze piętro.
Okręgowy Inspektor Pracy postanowieniem z dnia 26 marca 2001 r., (...) utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. W uzasadnieniu, podzielając argumenty zawarte w zaskarżonym postanowieniu. wskazał na to, że uzależnienie osób niepełnosprawnych w zakresie dostępności do lokalu od innych osób stanowiłoby swego rodzaju dyskryminację w stosunkach pracy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Agencja Ochrony "S.-S." sp. z o.o. w W. zarzuca postanowieniu naruszenie art. 28 ust. 2 ustawy. Polemizuje z uznaniem rozwiązania przyjętego przez spółkę za dyskryminujące osoby niepełnosprawne, skoro urządzenie do przemieszczania znajduje zastosowanie na całym świecie i jest dopuszczone do wytwarzania i używania w Polsce. Ponadto, samo obsługiwanie przez przeszkolonego pracownika nie może być uznane za dyskryminację, skoro może ona dotyczyć także windy. Powinno być zatem uznane za ułatwianie poruszania się w ogóle. Art. 28 ustawy wskazuje na obowiązek pracodawcy zapewnienia dostępności do pomieszczeń pracy osobom niepełnosprawnym i został on przez spółkę, która wydatkowała na urządzenie pokaźne środki, w sposób nie budzący wątpliwości spełniony
W odpowiedzi na skargę Okręgowy Inspektor Pracy wnosi o jej oddalenie. Powołał się na argumenty zawarte w zaskarżonym postanowieniu. Wskazując na wykładnię pojęcia dostępności do lokalu, odwołał się do par. 55 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140/, w którym przez dostępność rozumie się możliwość dojścia lub dojazdu osoby niepełnosprawnej, w tym będącej użytkownikiem wózka inwalidzkiego, do budynku, pomieszczeń lub elementów obszarów zurbanizowanych i korzystania z nich z ogólnym ich przeznaczeniem. Rozwiązanie proponowane przez stronę skarżącą, nie umożliwiającą przemieszczania się na kondygnację bez potrzeby korzystania z osób trzecich, tego wymogu nie spełnia.