Osoba będąca projektantem lub przyszłym wykonawcą określonej inwestycji nie może być uznaną w rozumieniu art. 28 Kpa za stronę postępowania w sprawie o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, bo postępowanie to nie dotyczy jej interesu prawnego.
Skutkiem tego osoba ta nie może być uznaną za zainteresowaną i uprawnioną w myśl art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./. do wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla określonej inwestycji.
uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Burmistrza Miasta (...) w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/, po rozpatrzeniu odwołania właścicieli nieruchomości od decyzji organu I instancji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji przyłącza wodociągowego i przyłącza kanalizacyjnego do budynku, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W motywach tej decyzji podniesiono, że decyzja organu I instancji jest zgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który teren inwestycji przeznacza pod budownictwo mieszkaniowe wysokiej intensywności z usługami podstawowymi. Przyłącza wodociągowe i kanalizacyjne są podstawowym urządzeniem budynków mieszkalnych, a przez to budowa ich na tym terenie jest zgodna z ustaleniami powołanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Przez to, w myśl art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym nie można odmówić wydania decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla potrzeb przedmiotowej inwestycji. Dla wykonania tej decyzji nie jest wymagany tytuł własności działki, na której usytuowany jest budynek, bo nie rodzi ona prawa do terenu, jak też nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Nie jest też wymagany dowód dysponowania nieruchomością przeznaczoną pod inwestycję, bo wymóg ten jest niezbędny przy ubieganiu się o pozwolenie na budowę. Dlatego decyzję organu I instancji należało utrzymać w mocy.
W skardze na tę decyzję do NSA właściciele nieruchomości wnieśli o jej uchylenie. Skarżący podnieśli, że są współwłaścicielami nieruchomości, na której usytuowany jest budynek mieszkalny. W budynku tym zamieszkuje jako najemca czyniący bez wiedzy skarżących starania o doprowadzenie do tego budynku przyłączy wodociągowego i kanalizacyjnego. Na wykonanie tej inwestycji nie wyrażają zgody skarżący.
Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę zważył, co następuje:
Zaskarżona decyzja z naruszeniem art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa nie wyjaśniła kim jest wnioskodawca zaskarżonej decyzji. Jak się wydaje jest to chyba przedsiębiorca wykonujący przyłącza wodociągowe i kanalizacyjne lub też ich projektant, ale to bliżej w sprawie należy ustalić. Chodzi bowiem o to, czy jest on legitymowany do wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu warunków i zagospodarowania terenu.
W świetle art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu następuje na wniosek zainteresowanego. Pojęcie "zainteresowany" z powyższego przepisu łączy się z pojęciem strony postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 28 Kpa, którą w myśl tego przepisu jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie, albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W dotychczasowym orzecznictwie jest przyjęte, że stroną uprawnioną do występowania z wnioskiem o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla potrzeb określonej inwestycji jest jej inwestor, bo jego interesu prawnego decyzja ta będzie dotyczyć. Natomiast osoba będąca projektantem lub przyszłym wykonawcą określonej inwestycji nie może być uznana w rozumieniu art. 28 Kpa za stronę postępowania w sprawie o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, bo postępowanie to nie dotyczy jej interesu prawnego.
Zaskarżona decyzja jak i decyzja organu I instancji powyższego nie wyjaśniły, naruszając przez to powołane już przepisy z zakresu postępowania administracyjnego, jak też art. 41 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym i przez to w myśl art. 22 ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ podlega ona uchyleniu.