Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Protokolant Referent Agnieszka Wojtas, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za usunięcie drzew oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] września 2008 r., wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Wójt Gminy K. W. umorzył postępowanie administracyjne w sprawie usunięcia przez Ryszarda B. bez zezwolenia trzech drzew: olszy i dwóch wiązów z działki nr 2506, położonej w P, stanowiącej współwłasność Antoniego G. i jego dzieci - Wandy B. i Romana G..
Jako przyczynę umorzenia postępowania w sprawie organ pierwszej instancji wskazał brak tytułu prawnego do nieruchomości po stronie sprawcy wycięcia drzew - Ryszarda B., syna Wandy. W ocenie organu pierwszej instancji, drzewa wyciął Ryszard B, jednak uczynił to, działając bez zgody i wiedzy ówczesnych współwłaścicieli nieruchomości. W dacie wycięcia drzew Ryszard B. nie miał praw do nieruchomości, gdyż jej współwłaścicielem stał się dopiero w dniu 9 października 2007 r.
Decyzją z dnia [...] lipca 2009 r., wydaną po rozpatrzeniu odwołania Romana G., Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję organu pierwszej instancji i wymierzyło Ryszardowi B. administracyjną karę pieniężną za usunięcie bez wymaganego zezwolenia trzech drzew: dwóch wiązów i jednej olszy, rosnących na działce nr 2506 w P., ustalając jej wysokość na łączną kwotę 231 415,47 zł. Powyższe rozstrzygnięcie wydane zostało na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. oraz art. 88 ust. 1 pkt 2 i art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 22 września 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 ze zm.) i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 września 2004 r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz zniszczenia terenów zieleni, zadrzewień albo drzew lub krzewów (Dz. U. Nr 219, poz. 2229) i § 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 października 2004 r. w sprawie stawek opłat dla poszczególnych rodzajów i gatunków drzew (Dz. U. Nr 228, poz. 2306).
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, iż ustawa o ochronie przyrody traktuje przyrodę jako dziedzictwo i bogactwo narodowe, statuując różnorakie formy jej ochrony. Gdy chodzi o drzewa i krzewy rosnące na nieruchomościach, ustawa nakłada na posiadaczy nieruchomości obowiązek uzyskania zezwolenia odpowiedniego organu administracji publicznej, sankcjonując karami pieniężnymi wycięcie lub zniszczenie drzewa albo krzewów bez zezwolenia. Celem regulacji ustawowej jest możliwie szerokie chronienie zadrzewień na nieruchomościach osób fizycznych. W przypadku usuwania drzew lub krzewów bez zezwolenia właściwy organ administracji publicznej jest zobowiązany wymierzyć administracyjną karę pieniężną.
Organ wskazał, iż podmiotem postępowania w sprawie o usunięcie drzew lub krzewów (tak jak w sprawie o wydanie zezwolenia) jest posiadacz nieruchomości (art. 83 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody).
Zdaniem Kolegium, organ pierwszej instancji zbyt pochopnie wyciągnął wniosek z uzasadnienia decyzji kasacyjnej Kolegium z dnia 31 marca 2008 r., że skoro właściciel nieruchomości jest znany, to nie ma mowy o tym, żeby być posiadaczem nieruchomości. Ustawa o ochronie przyrody nie ogranicza bowiem kręgu uprawnionych, a jednocześnie zobowiązanych do uzyskania zezwolenia na usunięcie drzew wyłącznie do posiadaczy samoistnych, którymi skądinąd są też właściciele. Ustawodawca posługuje się sformułowaniem "posiadacz nieruchomości", a zatem w grę wchodzi nie tylko posiadacz samoistny ale i posiadacz zależny.