Postanowienie miejskiego inspektora ochrony środowiska działającego z upoważnienia prezydenta miasta o zaopiniowaniu propozycji decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji mogącej pogorszyć środowisko nie podlega zaskarżeniu w formie zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie, po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2002 r. sprawy ze skargi Mieczysławy M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) z dnia 7 grudnia 2000 r. (...) w przedmiocie niedopuszczalności środka odwoławczego w sprawie zaopiniowania propozycji decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - skargę oddalił.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...) postanowieniem z dnia 7 grudnia 2000 r. wydanym na podstawie art. 134 Kpa - po rozpatrzeniu zażalenia Mieczysławy M. na postanowienie wydane z upoważnienia Prezydenta Miasta (...) przez Miejskiego Inspektora Ochrony Środowiska w (...) z dnia 30 października 2000 r. (...) w przedmiocie zaopiniowania propozycji decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy zespołu usługowego stacji paliw na terenie przy ul. (...) w (...) - stwierdził niedopuszczalność odwołania.
Z ustaleń w sprawie wynika, że Miejski Inspektor Ochrony Środowiska, działając z upoważnienia Prezydenta Miasta (...), postanowieniem z dnia 30 października 2000 r. zaopiniował propozycję decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla realizacji zespołu usługowego stacji paliw przy ul. (...) w (...). Postanowienie to zaskarżyła Mieczysława M., wnosząc o jego uchylenie, gdyż planowana inwestycja - jej zdaniem - spowoduje znaczące pogorszenie stanu środowiska w rejonie oddziaływania obiektu.
Rozpatrując zażalenie, organ odwoławczy stwierdził, że jest ono niedopuszczalne, bowiem postanowienie Miejskiego Inspektora Ochrony Środowiska wydane z upoważnienia Prezydenta Miasta (...) nie podlega zaskarżeniu.
Organ uznał, iż decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla realizacji inwestycji mogącej pogorszyć stan środowiska, a do takich należy stacja paliw - w świetle art. 40 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139/ - powinna być uzgodniona z powiatowym inspektorem sanitarnym, w stosunku do którego organem wyższego stopnia jest wojewódzki inspektor sanitarny.
Natomiast inwestycje szczególnie szkodliwe dla środowiska i zdrowia ludzi wymagają uzgodnienia z działającymi w imieniu wojewody: wojewódzkim inspektorem ochrony środowiska oraz wojewódzkim inspektorem sanitarnym.
Z powołanych przepisów nie wynika, by Miejski Inspektor Ochrony Środowiska działający z upoważnienia Prezydenta Miasta (...) był obowiązany do opiniowania propozycji decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla zespołu usługowego stacji paliw.
Nie oznacza to, że wskazany organ nie może wydawać takiej opinii, jednakże w przypadku jej wydania - nie podlega ona zaskarżeniu, lecz stanowi jeden z dowodów w sprawie przed wydaniem decyzji ostatecznej.
Zwrócono ponadto uwagę, że uzgodnienia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu w stosunku do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska podejmowane są przez właściwe organy na podstawie ocen oddziaływania na środowisko sporządzonych przez biegłych z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyła Mieczysława M., która - zarzucając naruszenie prawa materialnego, tj. art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 100 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska, a także prawa procesowego - wnosiła o uchylenie zaskarżonego postanowienia celem merytorycznego rozpoznania zażalenia.